leman

• basit bir tanim yapsam,hani boyle uzun uzadiya yazmak yerine degil de,tanim yapmak icin tanim yapiyor olsam derdim ki;
  "ilkokul 3'ten beri takip ettigim mecmua."
  aslinda gayet basit,kisisel bir tanim.ama ardinda yatan gercek o denli buyuk ki,acmazsak,icini doldurmazsak olmaz.bir cocuk dusunun ki,dort islemi ogrendigi zamanlarda eline "turkiye'nin en muhalif mecmuasi" olarak bilinen,tanimlanan leman'i almis.akranlari "kara prens ahududuna karsi" muadili strec folyo kalinliginda kitaplar okuyorken,bu cocuk bahadir boysal'in osmanli iskenceleri'ni okumus,timsah'in kizlara ne yaptigini algilamaya calismis,metin fidan'in ayrintilarinda bogulmus,cezaevinden gelen mektuplara bakarak mahkumlara uzulmus,hatta nihat genc'in yazdiklarini okumaya calisarak o yasta kendine bir durus belirlemis,beyaz yakali mavi onluk giyen,yazi yazarken kelimelerin arasina bosluk birakmak icin isaret parmagini surekli defter uzerinde dolastiracak naiflikte bir cocuk.
  daha o yaslarda,her sabah firindan aldigim ekmegin dibini kemirirken okudugum sabah gazetesi ile birlikte leman,en uzun sure takip etmis oldugum yazili nesriyattii.gazeteyi bos verelim,eger ki su an cizgi romana,graphic novel'a,daha genisletecek olursak sanat'a ilgi duyuyorsam,gundemi takip etme gibi bir takintim varsa,muhalif bir bakis acisina sahipsem leman'in katkisi tartisilmaz,politikaya duydugum ilginin tohumlarini atan da yine bir leman yazari,nihat genc'tir.bu yuzden,leman,bir saygi durusunu hakediyor.
  
  ama ben leman'i ovmeye degil,gommeye geldim.
  bu denli samimi,bu denli kendimle ozlestirdigim bir mecmuanin,zamanla bu hale gelmesinin uzuntusu bir yana,artik sahip olduklari durusla,samimiyetsizlikle,ucuzlukla,basitlikle yasattiklari hayal kirikligi,noel baba'nin gercek olmadigini ya da asla pamela anderson'la sicak bir gece geciremeyecegimi anladigim zamankiyle esdeger yikicilikta.
  
  neler oldu,neler yasandi da oldu bilmiyorum,ama kendilerinden kopan bir grup cizerin kurdugu penguen'in baslamasiyla,leman'in sonunun da baslamasi cok aci bir deneyim,belki de en cok benim gibi sadik okuyuculari icin.yasamimizda degismeyen bir tugla gibi,cocuklugumuzdan ilkgencligimize,oradan da gencligimize kadar bize eslik eden bir mecmuanin bir anda bu hale gelmesi,ya da maskesinin dusmesi?,hepimizi cok sasirtmisti.
  
  fatih solmaz'in uc kurusluk mizah anlayisina henuz gecmedigi donemlerde,madem penguen'de boyle sacmalayan bir yazar olacak,biz de ayni sekilde sacmalayalim dercesine "ehah retorigi" ile yazmaya baslayan lutfu oflaz,guneri icoglu olsun (ki kendisine daha uzun bir yazi ayiracagim); marjinallikten lumpenlige tatli bir virajla gecen bahadir boysal olsun,hani artik o cok asina oldugumuz sig kurt milliyetciligini gozumuze gozumuze sokan ender ozkahraman olsun,leman bir anda "kronik hastaligimiz" iken,kansere donustu.toparlarlar,onlar neler atlattilar diye dusunurken ellerinde kalan mustesna yazar-cizerleri bile ya kusturduler,ya ellerinden kacirdilar,ya da atom gibi,ohaagibi mecmulara mitoz bolunmeleri yonunde zorladilar.onlar boyle yaptikca,bizim umudumuz daha da tukendi.
  
  daha da uzucu olani,kendilerine her zaman dostca ve sicak yaklasan penguen'e karsi belli bir tavirla hareket etmeleri canimizi sikmaya baslamisken,artik bu son "oguz aral heykeli" mevzusu ile,guneri icoglu kanamalisinin yazdigi lakirdilari yayinlayarak,penguen dusmanligini bir genel gorus/politika haline getirmis leman,gecmisine (belki de gecmisimize) duydugumuz hurmetle,bu hafta da alalim, hissiyatimizi tamamen yerle bir etti.oguz aral gibi bir adamin erdem ve ahlakiyla yetismis,sanatci sifatini isimlerinin onune nakseden "yazar-cizer tayfasi" bu saygisizligi,bu cekememezligi nasil yapti,nasil oldu da zamaninda lem-anti medya'da elestirdigi "holding gazeteleri arasindaki savasta patron tetikciligi yapan kansiz yazar" rolunu ustlendi anlamak mumkun degil.kendi kendilerine vurduklari bu son bicak darbesiyle yere serilmis leman cesedinin onunde kendilerine soruyorum: sen de mi,brutus?