od urla

• inin cinin top attığı bir dönemde eşim ve bebeğimiz ile gitmeye niyetlendik. o gün açık olup olmadıklarını öğrenmek için cep telefonumla aradım. antipatik bir kızcağızın “saat kaçta gelirsiniz? yer ayırtmanız lazım. sizi kaça yazayım? ama tam olarak kaç?” benzeri ısrarları karşısında önce telefonda sıkıldım.
  
  yahu burası istanbul değil, urla. belli ki şık, hoş bir yer yapmaya niyetlenmişsin; biz de lezzetli yemekler yiyelim hayaliyle sana gelelim istemişiz, telefonla arıyoruz. içeride bir iki masan ya dolacak ya dolmayacak öyle bir zaman, bu plaza zihniyeti ısrarlar, kasıntı randevulaşmalar neden?
  
  telefonda bebeğimiz ile birlikte geleceğimizi söylediğimde de, “bebekler şu saate kadar girebilir, sonra yasak.” çerçevelerinden de bebek dostu bir işletme olmadıkları anlaşıldı. bebeğe bu şekilde yaklaşan bu işletmenin de bizim dünyamıza uygun olmadığına karar verdik, ayrılan yeri iptal ettik.
  
  sadece bir kere aylar önce bu şekilde temas ettiğim bu işletme, geçtiğimiz hafta iki kere whatsup’tan cep telefonuma mesaj göndererek “değerli misafirlerimiz...” ile başlayan paragraflarca yazısıyla bana kendini anlatmış, reklamını yapmış.
  
  şimdi güzel kardeşim, benim tecrübemde sen sana gelmiş insanı içeri alamadın bir; seninle ilgilenmeyen insana korsan reklamla gel gel yapıyorsun iki. burada bir(den fazla) yanlış var gibi görünüyor.