kürt sorunu

• bir sene olmuştur.
  otobüste, istanbul un işlek ve modern sayılan bir semtindeyim. çok kalabalık değil otobüs. iki kadın ve bir adam kendi aralarında, yüksek sayılabilecek bir sesle kürtçe konuşuyorlar. kıyafetleri ve ürkek tavırlarından da istanbul a yabancı oldukları anlaşılıyor. biraz ilerde duran bir adam da arasıra bu üçlüye bakıp kafasını sallıyor, ama ben anlamıyorum neden olduğunu, zaten başka şeyler düşünmekteyim. postmodernizm hakkında bir sunumum var, nasıl etsek de ilgi uyandırsak, dinleyenler hem uyumasa hem bir şeyler kazansa diye düşünüyorum, dalmışım.
  
  birden arkadaki adamın bağırmasıyla kendime geldim. kürtçe konuşanlara "defolun gidin laayynn" diye bağırmıştı. "defolun gidin iran a mı irak a mı nereye gidecekseniz, orada konuşun bu şekilde!"
  donakaldım. kürtçe konuşulmasından rahatsız olunabilineceği aklıma gelmezdi. kürtçe konuşan adama ve kadınlara baktım. kadınlar hemen yüzlerini örtü ile kapatmışlar, suspus olmuşlardı. kürt adam, "affola bey!" dedi. yine de bağırmaya devam etti adam, devamlı defolun, gidin bu ülkeden, ne sandınız burayı, iran mı, gibi laflar ederek.
  dili tutulmak böyle bir şey.
  sustum kaldım.
  otobüsteki hiç kimse bir şey demedi.
  "ne diyorsunuz siz" dedim adama. daha çok şey söyleyecektim, turistlerin kendi dillerinden konuşulmasından da mı rahatsız olunuyor, gücü bu insanları zavallı göstermeye mi yetiyor, bir çok şey diyecektim.
  ama, sinirlendiğim bütün zamanlarda olduğu gibi, konuşamadım. küfür literatürümün yüzeyselliği, yeter düzeyde bir kelime söylemeye yetmedi. ne diyorsunuz derken çatallı çıkmıştı zaten sesim. bir kelime daha desem ağlayacaktım.
  adam "karışmayın siz" derken beni süzdü bir yandan. kürt olmadığıma kanaat getirmiş olacak ki, şaşırdı epey. "bunlar böyle meydanı boş bulunca.." diyerek devam etti bağırmalarına.
  otobüsten kimsenin sesi çıkmadı.
  neyse ki, ilk durakta indi. belki de ineceği durağa yaklaşınca bağırma cesaretini bulmuştu, bilmiyorum.
  o iner inmez bana bakarak "bu benim dilimdir. bu kadınlar türkçe bilmez" diyen adama acıdım. işte sorun da bence burada zaten. bir dili konuştuğu için küçümsenenlere acıyarak daha büyük bir çıkmaza sürükleniyoruz.
  ben de otobüsten o durakta indim.
  hala durağın yakınında durmakta olan adama "şerefsizsin lan sen" diye bağırdım. yakışmıyordu, ama bağırdım.
  otobüs biraz daha durdu, şöför bir olay çıkıyor mu diye baktı dikiz aynasından.
  ama adam bir yandan ağlarken bir yandan şerefsiz diye bağıran bir kızı daha fazla önemsemeyerek uzaklaştı.
  
  bana da bu dert kaldı. postmodernizm hakkında sunum yapmak ya da yapmamak.