ankara'ya öyle yakışırdı ki kar

• yılmaz erdoğan şiiri.
  
  ankara ya öyle yakışırdı ki kar..
  asfaltlar ışıldar,
  buz tutardı resmi yalanlar...
  kimse keman çalmaz belki ama
  çok keman çalınsın balolarında diye yapılmış
  gri
  sisli
  binalar...
  alnının ortasında
  ciddi bir devlet asabiyeti.
  çok kötü günlermiş gibi en genç zamanlar,
  bu zulüm
  bu sevda
  bitmezmiş sevmek ..
  bir halkı sevmekse aşk, o zaman sevmekmiş!
  
  (biz bir şeyi delicesine severiz ama tanrım neyi?..)
  
  kahve önü çatlak mozaik
  bel kemiğine tehdit
  kürsüler üstünde
  çok sigara içen öğrenciler..
  bir daha asla yaşayamayacağı aşkları teğet geçerken..
  hep onu sevmeyenleri severek..
  hep onu sevenin gözlerinden kalabalıklara kaçarak..
  karışarak toplumcu gerçekçi, yalnızlıklara..
  yüksek rakımlarda çatlamış dudaklarını,
  bir izmirli güzele dayatmak varken..
  
  (hep kardeş olacak değiliz ya, yaşasın halkların sevgililiği!..)
  
  soyut bir sevdaya beşik kertilmiş olan..
  dağda çoban,
  şehirde şark çıbanı sayılan..
  fırat'ın büyük elleri..
  ararat'ın kız yelleri..
  cilo'nun derin nefesleri..
  hülasa
  kente hukuk mukuk okumaya
  mümkünse o arada da
  memleketi kurtarmaya gelmiş
  anadolu çocukları..
  
  ankara'ya öyle yakışırdı ki kar..
  asfaltlar ışıldar,
  buz tutardı resmi yalanlar..
  
  belki balkona kar seyretmeye çıkar diye
  sevdiğimiz kızlar
  çok dibimiz donmuştur
  ve çoğu zaman bu kar mevzuu
  kızlara yeterince ilginç gelmemiştir..
  
  hiçbir şey kapalı bir dükkan kadar
  hüzünlü gelmez insana ankara'da..
  "yoksa bugün bir hayat yaşanmayacak mı?"
  duygusu çöker bütün bozkıra..
  
  kimse keman çalmaz belki
  belki bu film hiçbir zaman
  o kadar fiyakalı olmayacak ama
  hiçbir lahmacunda
  o okul yolundaki
  üçüncü sınıf lokantadakinin
  tadını vermeyecek bir daha..
  çok daha iyilerini yedim sonra
  bizzat urfa'da hatta..
  ama hiçbirinde o kadar aç oturmadım sofraya..
  
  ankara'ya öyle yakışırdı ki kar..
  çok yabancı bir soluk duyulur bazı
  bilinmez bir dilin ıslığından..
  anla ki,
  sıkıldı bizim konsolosluktaki konuklar..
  öyle deme ankara'yı sevmeyene bir zulümdür..
  bu kadar insanın
  neden ankara'yı sevdiğini anlamadan ankara'da yaşamak..
  
  yollarına hep sevdiğimiz insanların adlarını vermediler ama
  biz her duvara
  bilvesile
  onların adını yazarak yaşadık..
  kül ve betondan mürekkep
  yaşadıkça yaşanılası gelen
  o tuhaf bozkır kokusunda..
  
  ankara'ya öyle yakışırdı ki kar.
  asfaltlar ışıldar...
  bir günden bir sürü gün yapan
  mesai saatlerinde hiçbir şey yapan
  hiçbir şey alıp, hiçbir şey sunan
  rakıyı bol sulu içen
  dokunmasın için değil!
  çabuk bitmesin diye devletimin tekel rakısı..
  hep kağıtlara bakarak,
  hep kağıtlardan bakarak..
  hem neşet ertaş'ı hem bülent ersoy'u
  aynı anda sevmeyi başararak..
  karısının bayat ekmeklerden yaptığı tatlıyı
  çok beğenmeyerek
  ama yine de bu tasarrufunu takdir ederek..
  boynu hep kıdemli bir atkının içinde saklıyken
  hep bir şeylere
  birilerine küsmüş gibi yürüyen...
  memurlar.......
  
  ankara'ya öyle yakışırdı ki kar..
  asfaltlar ışıldar,
  buz tutardı resmi yalanlar...
  biz,
  şimdi kapalı bir kuruyemişçi dükkanının
  -ki bütün plan kar altında
  tuzsuz ay çekirdeği çitleyip
  yanı sıra bafra içmektir-
  kötü ışıklandırılmış vitrininden
  umutsuzca içeri bakan,
  kimliği gereğinden fazla sorgulanmış,
  "merhaba"dan çok,
  "çıkar ulan kimliğini" denmiş,
  -yani sistem kendi verdiği kimliği
  zırt pırt geri istemektedir-
  doğduğu yer yüzünden
  doğuştan kavgacı zannedilen
  ama pek çoğu kavgadan nefret eden
  kavgacı..
  esmer..
  cesur..
  korkak..
  çoğu kürt..
  çoğu türk..
  çocuklardık...
  
  ankara'ya öyle yakışırdı ki kar....
  ha sonra
  belki ahmed arif'in aklına
  hiçbir şairin aklına gelmeyecek
  -çünkü hiçkimse bir daha ankara'yı
  o'nun kadar sevemeyecek-
  
  bir şiir işlenir:
  kar altındadır varoşlar
  hasretim, nazlıdır ankara.....
  
  ustam yine sen bilirsin ama
  hangi aralıkta bir şair ölmüşse
  işte o, en netameli aydır bence.
  
  ankara'ya öyle yakışırdı ki kar...
  asfaltlar ışıldar...
  yalanlar...
  
  şimdi ve sonra
  ne zaman ankara'ya kar yağsa
  elim..
  gönlüm..
  çocukluğum buz tutar..
  
  edit edit: bu şiiri bu başlığa taşıdığımda 8 mart 2011 ankara'da kar yağışı yoktu. trafik felç olmamıştı. o zamanlar, ankaraya karın yakıştığı güzel zamanlardı. kötülemesenize caannıımm şiiri. :(