exile

• taylor swift'in sekizinci stüdyo albümü folklore'da yer alan bon iver iş birliği ve kariyerinde yaptığı en iyi düetlerden biri.
  
  normalde taylor'ın düetleri pek istenileni vermez. bazen kendisi çok ön plana çıkar ve düet yaptığı kişiler arka vokal gibi kalır. (bkz: breathe) (bkz: soon you'll get better) (bkz: safe & sound) bazen kendisi çok arka planda kalır ve düet tüm anlamını kaybeder. (bkz: end game) (bkz: babe) bu sebeple kariyerinde iyi düetler çok azdır. bugüne kadar yaptığı en iyi düet 2012 çıkışlı red albümündeki gary lightbody ile yaptığı the last time düetiydi. gerçekten de ikilinin birbirini tamamladığı ve diyalog havası veren bir şarkıydı. red'den sekiz yıl sonra exile, the last time'ın uyumunu yakalayan ilk taylor düeti ve tıpkı selefi gibi exile da alternative türünde. hatta taylor'la justin vernon'ın sesleri gary lightbody düetinden daha uyumlu.
  
  şarkıyı bu kadar güzel yapan şey sadece ikilinin ses uyumu, piyano ve yaylılardan oluşan alt yapısı ya da sözleri değil; hikayesinin diyalog gibi olması ve iki tarafın birbirini tamamlaması. the last time'ı diğerlerinden ayıran o karşılıklı konuşma ve sözlerini tamamlama olayı exile'da da var, özellikle bridge kısmında.
  
  ayrılmalarının ardından karşılaşan iki eski sevgilinin hikayesini anlatan şarkı, swift ve kimsenin nereden geldiğini çözemediği william bowery tarafından yazılmış. şarkı justin vernon'a gönderildiğinde, vernon köprü kısmına kendi sözlerini eklemiş. prodüksiyonu ise albümdeki birçok şarkı gibi the national'ın aaron dessner üstleniyor. normalde her taylor albümünden sonra uzun uzun şarkıların onun hayatının hangi kısmını anlattığı tartışılırdı ancak bu kez değil. folklore, onun hayatından ziyade hayal gücünü yansıtan bir albüm. bu şarkıya ilham veren bir film, bir başkasının hikayesi ya da bir kitap olabilir. bu kez eski albümlerinde olduğu gibi "bu şarkı bu olaydan alınmış" demek pek mümkün değil. lakin kesin olan bir şey var ki şarkının sözleri çok iyi yazılmış ve her iki şarkıcının da vokali çok iyi. taylor'ın kariyerinde yazdığı en duygusal şarkılardan biri bu parça.
  
  "i think i've seen this film before
  and i didn't like the ending
  you're not my homeland anymore
  so what am i defending now?
  you were my town, now i'm in exile, seein' you out"
  
  yıllar önce verdiği bir röportajda "şarkı yazarı olmasaydım şarkıcı olmazdım" demişti. swift'in olayı her şeyden şarkı yazarlığı ve exile da bunu ispatladığı şarkılardan biri. olmayan sevgilinizin arkasından ağlatıp yaşamadığınız bir aşkın yasını tutturabiliyor size. hikaye anlatıcılığı onun bir numara özelliği.
  
  şarkı, sadece albüm track olmasına rağmen fazlasıyla ilgi gördü. muhtemelen bir sonraki single olarak seçilecek. wildest dreams'te yaptığı gibi şarkının yapısına uygun olarak eski film havasını taşıyan bir kliple gelse tadından yenmez.
  
  swift bu şarkıyı grammy'ye gönderir mi, gönderse de aday olup kazanır mı bilmiyorum ancak şunu rahatlıkla söyleyebilirim: bu şarkı yılın en iyi pop düet performansı. grammy tanısın ya da tanımasın.
  
  dinlemek için