folklore

• taylor swift’in son zamanlarda her gün bıkmadan dinlediğim sekizinci stüdyo albümü. bana göre en kaliteli ikinci albümü.
  
  burada birçok kişi söylemiş ama gerçekten bu kadının sektördeki diğer “şarkıcılardan” farkı bir “sanatçı” olabilmesi. hem kendi hayatından hem de sadece kafasında kurguladığı birçok olayı, müthiş bir edebiyat yeteneği ile şarkılara dönüştürebilmesi. her zaman böyleydi ve bu albümde daha da farkına varıyoruz ki, yaşı ilerledikçe söz yazma yeteneğinden hiçbir şey kaybetmemiş aksine yaşadığı tecrübelerin verdiği olgunlukla daha da altı dolu, oturaklı sözler yazmaya başlamış.
  
  karantina sürecinde gelen ilhamını önceden hiçbir duyuru yapmayarak, bir gün öncesinden söyleyip bu sadelikle albüme dönüştürüp yayınlaması da tam yerinde olmuş bence. bu albümün karizmasına yakışır biçimde.
  
  albümde henüz alışamadığım iki şarkı var: peace ve epiphany
  galiba onları da gerçekten çok yavaş oldukları için dinleyemiyorum, belki ilerleyen zamanlarda alışırım çünkü tüm taylor albümlerinde olur bana böyle şeyler, önce alışamadım der sonra aylarca sadece o şarkıyı dinlerim. bu da nasıl bir çelişkidir bilemiyorum.
  
  albümün en iyileri benim için cardigan, exile, seven, betty, the last great american dynasty
  ilk beş yapsam böyle olurdu herhalde.
  
  kısacası folklore, bana göre 2020’de çıkan albümler arasında açık ara en iyisi.