ayfer dönmez

• kendisiyle ilgili küçücük bir anımı bir entry ile paylaşmak istiyorum efendim.
  
  bir akşam işten çıkmış taksim meydanında the marmara otelinin karşısındaki durakta istanbul 'un en karizmatik otobüsü olan eski adıyla 129bt yeni adıyla (bkz: 129t) yi bekliyorum.bir baktım otobüs kuyrugunda önümde bu güzel duruyor. ben acayip heyecanlandım. siz ceylan değil misiniz? diye girdim söze. kendisini çok beğenip, ilgiyle takip ettiğimi klişe beyanlarla dile getirdim. ama gerçektende kendisini çok beğeniyordum. ceylan yani ayfer açıkçası söylediklerimle ve benimle pek ilgilenmedi. cep telefonunu kurcalamakla meşguldü. sonra otobüsün kapıarı açıldı. akbillerimizi basıp koltuklara yöneldik. mercedes citaro 'lardan bir önceki model körüklü mercedesin orta kapısının cam kenarına oturdu güzel ceylan. bende gidip yanına oturdum. kendisine bi şeyler annatmak istiyodum. aynı genco'nun yalan dünyası 'daki genco gibiydim. acaba ne yapmalıydımda ayfer bana aşık olmalıydı. onu nasıl etkilemeliydim taksim 'den kozyatağı 'na kadar sürecek olan bu yolculukta. andrey tarkovski 'den , ingmar bergman 'dan, robert bresson 'dan, yasujiro ozu 'dan filan bahsedip sinema hobimle avlamaya çalıştım kendisini. en büyük hayalimin ileride bu yönetmenler gibi filmler çekmek olduğunu anlattım. hani belki bana, beni de filminde oynatır mısın demesi geçmedi değil içimden. ama yüzüme hiç bakmadı ceylan, hmm diyerek geçiştirdi. bi ara kafamı kaldırdım, köprüyü geçmişiz. ben genco gibi etrafımdakilere hiç aldırış etmeden anlattım yine bişeyler. galiba bulgurlu mahallesiydi libadiye caddesinin kesiştiği yerde düğmeye basıp indi ceylan. ardından bakıp kaldım.
  
  şimdi ne zaman tv de görsem yanımda o an kim varsa anlatırım. hatta geçen kardeşimle kavga ediyoduk kaçıncı anlatışın bu diye.
  
  belki okur bu yazımı ve aşık olur bana ceylan ne dersiniz :) ?