at

• at, martin buber'in çocuk yaşlarda varoluşuyla ilgili çıkarımlarda bulunmasına neden olan bir varlıktır. zaman zaman ben de kendimi martin buber'in atına dokunduğu gibi, bir ata dokunurken hayal ederim: onun uzun yelelerini okşarken, at yavaşça kafasını sağa sola sallar. ben atı yatıştırmaya çalışırım başımı onun başına dayayarak. benimkine benzemeyen bir görüş açısı ile bana bakmaya çalışır. görür mü, bilemem. hiçbir zaman, bir atın gözüyle dünyaya bakmayı denemedim. her şeye rağmen ben, onun bana baktığını düşünürüm. benden çok farklı bir varoluşla derin bir ilişki kurduğum yanılsamasına kapılır, evcilliğe meyilli bir hayvanı ben ehlileştirmişim gibi içten içe bir kıvanç duyarım.
  
  martin buber ise atı ile kurduğu ilişkiyi şöyle anlatır:
  
  "onbir yaşımda, yaz tatilimi büyükbabamın çiftliğinde geçirirken görünmeden yapabildiğim kadar sık ahıra sızar ve benekli, kır rengi, iri sevgili atımı yumuşak bir şekilde okşardım. bu sıradan bir zevk değildi ama harika, kesinlikle dostane, aynı zamanda beni derinden etkileyen bir olaydı. eğer bunu şu anda, elimin hala canlı olan belleğinden başlayarak açıklayacak olursam hayvanla temasta yaşadığım şeyin diğeri olduğunu söylemeliyim. diğerinin yoğun diğeri oluşu ama sığır ve koçun diğer oluşu gibi yabancı kalmayan bir diğer oluştu bu. daha çok yaklaşmama ve dokunmama izin veren bir diğer oluş. kudretli atı okşarken ve elimin altındaki hayatı hissederken sanki canlılık unsurunun kendisi tenime, ben olmayan bir şeye, bana tamamen yabancı olan bir şeye, diğerine ama yalnızca bir diğerine değil diğeri'nin kendisine değiyordu ama yaklaşmama izin veriyordu. bana kendini açıyor, kendini güçlü bir şekilde benimle kurduğu "sen" ve "sen" ilişkisine bırakıyordu. at, ben daha yulafı onun için yemliğe boşaltmaya başlamadan iri başını yavaşça kaldırıyordu, kulaklarını oynatıyordu, sonra sessizce kişniyordu. sanki bir komplocunun yalnızca arkadaşının duymasını istediği bir işaret verir gibi ve ben "onaylanıyordum" ama bir keresinde -çocuğu neyin etkilediğini bilmiyorum ama yeterince çocukçaydı- okşama ve bana verdiği zevk dikkatimi çekti ve birden elimin farkına vardım. oyun daha önceki gibi devam etti ama bir şey değişmişti, artık aynı şey değildi ve ertesi gün arkadaşıma bol miktarda yem verdikten sonra onu okşadığımda başını kaldırmadı."