ailenin çocukları korkutmaktan sorumlu üyesi

• annemidi, ben olur gibi oldum ama benden de geçti gibi. çünkü ailede kızacak çocuk kalmadı.
  
  annem beni ve abimi uyutmaya çalışırken (tabii biz küçüğüz o zamanlar) ikimizide kanepeye yatırır, uyumayan bizleri görünce elini kanepenin alt kısmında bulunan takta kısıma vurarak " bakın çocuklar taktak amca geldi, çabuk uyuyun" derdi. nedense o dönemlerde de bu olayı bilirdim ama bi yandan da korkardım. bilmiyorum ki "taktak amca kim" hani rakibimi bilsem ona göre önlemimi alsam desem o da yok. mal mal "hadi uyuyalım bari abicim" derdim ve uyurduk. lan ne salak çocuklarmışız. şimdi gelse tak tak amca hiç bakmam gözünün yaşına alırım havasını.
  
  bu arada iki kelam ile anneme seslenmek istiyorum; annem, güzel annem neden bizi kandırdın taktak amca karakteriyle.bu gün gu haldeysem sırf o amca yüzündendir. biraz yaşım büyüyünce derdim size "kaçacam ben bu evden" diye, sırf sizleri korkutmak içindi. nasıl güzel oluyor muymuş? el kadar yavruyu korkutmak olur mu be annem ? neyse bu vesile ile de ellerinden öptüğümü belirtmek isterim. -küçük oğlun telvin-
  
  neyse zaman zaman içinde geçti gitti. sıra artık bendeydi. küçücük kuzenlerim vardı, yaramazlardı, haddinden fazla yaramazlardı. ben de yeni ergen olmuşum. ne nedir bilmiyor yeni yeni öğrenmeye başlıyorum. yanlış anlaşılmasın ama vücudumu, kuvvetimi de bilmiyorum (neyse yanlış anlaşılada bilir, arada yanlış-doğru mefhumumu yitidrim.) ergenliğin verdiği çabuk sinirlenme, ne yapacağını bilememe, cinnet getirme gibi eylemler o dönemler benim görev ve yetki alanım içerisideydi. kuzenler şımardıkça, içim içimi yer ve kendime atfettiğim görevi uygulamak için zevk ile beklerdim. yavaş yavaş, soğuk soğuk yerdim intikamımı. önce çocuklara şımarmamaları gerektiğine dair ufak bir uyarı (ama içimden uyarı vermek falan gelmiyor, direkt tokatlama isteği) sonra arayı ısıtmak için çocuklara iyi davranma numaraları (burda çocuğu yanıma çekme taktiğini uyguluyorum) sonra bir şekilde gelin size oyunca verecem, bilgisayar oynatacam varyasyonları denenip çocuğu tenhaya çekmek ve bir anda tokatı çocuğa bile hissettirmeden çakmak.
  
  burada önemli bir kaç husus var. ne kadar çocuğu dövme isteği içimde enginlere sığmaz taşsa da anası babası akrabam, onları sever, kırılmamalarını isterdim. çaktırmadan tenhada sıkıştırmak ve tokatı çaktıktan sonra sevgili akrabalarımın kalbini kırmamak için "aaa çocuk koşarken bana çarptı" , bi anda bağırarak "dikkat et bişey olacak (cümlenin sonunda çocuğa girişilmiş olunur)" gibisinden eylemlerim de olurdu. çocuk zaten ne olduğunu anlamamış vaziyette zebra gibi etrafına bakınır, derdini anlatamazdı. lan nasıl bir rahatlamaydı o öyle.
  
  bu arada çok piçmişim. ne vuruyon lan el kadar çocuğa. ama işte belirtmiştim hep o taktak amca psikolojisi getirdi beni bu hale.
  
  "ühühühüü yine taktak amca geliyo, çabuk uyumalıyım"