laf koyacakken dilin sürçmesi

• kelime telaffuzundaki yanlışlıklar bir yana, cümle kurgusunda yapılan hatalar da kötü sonuçlar doğurur.. hemen bugünden örnek vereyim;
  
  arkadaş: kızla hiç baş başa kalamadınız yani??
  ben: hayır
  arkadaş: baş başa birşeyler de yapmadınız???
  
  şimdi baş başa kalmamışız, baş başa birşeyler yapmış olma ihtimalimiz var mı? yok.. eksantrik bir insan olarak gönül ister ki, laf koyayım.. bu yanlışlığını yüzüne vurayım ki bir daha böyle bir hata yapmasın.. "yok anam baş başa biçok şey yaptık, seviştik filan ama baş başa hiç kalmadık, hey allam mal mısın olum sen?" gibisinden basit ve densizce bir laf koyayım derken şu durumlara düşülebilir:
  
  ben: yok anam baş başa kaldık ama.... yani sevişmedik ama baş başa kaldık..
  (5 saniye düşünülür, işin içinden çıkılamaz)....
  yine ben: oğlum öyle bir cümle kuruyorsun ki zamanlama yönünden birbiriyle çelişiyor, allah allah hihehe
  arkadaş: auhauha..
  
  sonuç nedir? ne yüzüne vurabildin hatasını, ne adam gibi laf koyabildin, bir de üstüne konunun akıcılığının içine sıçtın afedersin... ama durum toparlanabilir; önemli olan laf koyucam diye, beynin koordinasyonunu sağlayayım diye işin bokunu çıkarmamak, onun yerine; durum değerlendirmesi yapıp konuyu devam ettirmek. demek istediğim böyle hatalar yapılabilir...
  
  (ama ben yapmadım tabi. diksiyonum iyidir allaha çok şükür.) ^{* *}
  
  3 sene sonra, 2010'dan gelen edit: yazdığım bu entrynin ağzına sıçiyim. allah allah hiheheymiş. diksiyonum iyiymiş de, belki de yapmışımdırmış, arada oluyomuş da bilmem ne. espiri mi yapıyosun? kız mı götürücen yani bu laflarla? ne bu mallıklar?? okuyunca kendimden tiksindim yeminle, allah inşallah belamı verir be.
  
  ^*: yazdığım entry her ne kadar gelmiş geçmiş en mal entryler kategorisinde ilk 20ye girse de allahın belamı vermesi konusunda şaka yapmıştım. inşallah vermez.