kuğu gölü

• odette (aslında güzel prenses), rothbart (hep kötü), sigfried (aslında iyi prens), odile (kötüden pay alan ama iyiyle olmak isteyen yansız): asıl mesele müzik bu denli güzelken nasıl olup da kafayı sigfried ile odette'in birleşmesine ayarlayabiliriz? müziğin hep çok görkemli ve dikkat çekici olduğu bir uzamda insanın hiç de sona kavuşmak için olayların akışına hakim olmak isteyesi gelmiyor. tchaikovsky'nin müziği hep başlıyor ve hep bitiyor, olayların aralıklarından farklı bir aralıksızlıkta, ansızlıkta vücut buluyor ve bizi kendisine sımsıkı bağlıyor. (olaylardaki) nedenselliğin bağları yerini sonsuz duygunun ve dinginliğin ritmine bırakıyor,,, gerçekten bir gölün karşısında dansı izlemekten çok, orada gölün kendisi olmak ve notaların suyun üzerinde devinmesine izin vermek gibi.