acil demokrasi

• şarkı olmaktan gayri, gençliğimin güzel esintisi.
  
  1992 yılı 10 aralığında ilk kez canlı dinlediğim bulutsuzluk özlemi nin bende bıraktığı iz.
  
  sahnedede döktürürken grup, yüzlerce izleyicinin "nejat, nejat" diye haykırışlarını şaşkınlıkla izlediğim, saf saf kendime "kim lan bu nejat" dediğim güne dönüşün anahtarıdır.
  
  bu kadar mı?
  
  elbetteki hayır! sadece gençliğimi değil, bugünümü de kesen temel beklentimin dile gelişidir. yıllar geçer, şarkıdaki madde isimleri değişir, ama aciliyet bitmez.
  
  ülkem ve insanlarım için hep, "bir numara büyük gelir" denilen bir ütopyadan beni mahkum bırakanlara seslenişimdir:
  
  "böyle mi geçsin ömrüm
  acil demokrasi!"