parça parça

• adı gibi 5 parçadan oluşur; işte parçalar;
  
  "...
  yaşamak istiyorum
  yaşamayı bu soğumuş cehennemde
  ölü bir dost gibi içim titreyerek düşünmek değil sade,
  yaşamayı yaşamak istiyorum.
  ..."
  
  "...
  bu küfür küfür değil, küflü rüzgar,
  bu silsilesini siktiğimin koridorlarına
  demirli dosyalar gibi sıralanmış kapılardan
  ayaklarımın dibine kadar sokularak
  ve sezdirmeden üflüye üfüre
  parmaklarımın uçlarını kemiren
  bu kılları ağarmış fare
  ne bilir, ne anlar ki çocuklardan haber vere!
  hem verse de ne umurum!
  ben ki müebbet muhabbete mahkûmum,
  çocuklardan haber değil,
  çocukları güneş kokan enselerinden koklaya koklaya öpüp
  ısırmak istiyorum
  ..."
  
  "...
  bu uzaklardan ürüyen zağarlar ki şehirdir
  üleşemiyorlar zaar gece denen kemiği,
  erken o bed sesli avcı, ezân-ı muhammedî
  önüne katıyor onca yeziti...
  allah ekberdir! allah...!
  lakin inliyor gene uykusunda mahir
  ve hep böyle demeç verircesine sayıklayan şerifoğlu
  o..lığını bilsin, diyor, ben kulluğumu!
  velhasıl:
  bu her gece uykusunda bağırıp çağıran, ağlayan, gülen,
  konuşan, isyan eden, yalvaran, küfreden, diş gıcırdatan
  adem babalar arasında,
  bu damsız damda,
  bu havvasız havada
  “saf şair” olamıyor adam,
  sökmüyor sırf şiirsel yorum.
  hani
  ben artık şarkı dinlemek değil, şarkı söylemek istiyorum,
  diyor ya nâzım,
  ben de artık şiir düzmek değil, şiiri düzmek istiyorum
  ..."
  
  "...
  sen değildin görüş günü telörgüden görünen,
  boncuklarla işlediğim suretindi o senin;
  gölgenin güneşe nispeti, leylim...
  hem seni ben, seni görmekle görmüş değilim,
  görmedikçe gözlerinin gördüklerini tekmil:
  sabahları çarşıya giderken, örneğin,
  gece dışarda kalmış, üşümüş, tüyleri ıslak bir kedi gibi
  nasıl ayaklarına sürtünüyor komşu arsadaki yeşil
  ve tam köşeyi dönerken, ıhlamurların orda
  eteklerini beline sokmuş –vallahi –billahi ha! –
  nası’tıpkı esma’nım gibi çamaşır yıkıyor sahi! ..
  görmedikçe gördüğün bu mucizeleri,
  görmedikçe senin gözlerinle evreni,
  göremiyorum ki dünya gözüyle seni...
  hem ben sana bişey söyleyim mi yavrum,
  ben aslında seni görmek filan değil,
  düpedüz seni istiyorum!
  ..."
  
  "...
  bunlar ki hıyaneti battaniyeden yatan
  ve yataklarının tiftiği muntazaman mütehassıs hallaçlar
  tarafından atılan,
  o düşleri azgınların yorgun yorganları,
  alları ve dallarıyla bit-tamam serilmişler güneşe,
  betonların üzerinde melûl-mahzun bir neş’e...
  bunlar ki yorgan yüzlerinin düzüne inmiş dağ laleleri,
  bunlar ki silahtan tecridedilmiş yaban sünbülleri,
  bunlar ki zararsız hale getirilmiş bir bölük menevşe
  ve şuncağızlar...’ın papatyaları işte!
  anılar ki önlerinden her geçişte
  islanmış mayıs böcekleri gibi üzerlerinde
  acem acem geziniyor gözlerim...
  ama kader diye bir b.. varsa eğer,
  keder değil elbet benim kaderim,
  ve anılar ki madem anasıdır yaşanacak delikanlı anların,
  bugün bu: kuburda kokuşsam da yarın
  çiçek dağlarında seyirtecek seyrim,
  değil mi ki burnumda tüten toprak kokusudur devrim!
  ..."