black country woman

• led zeppelin’in altinci albumu olan physical graffitti’den akustik bir blues sarkisi.
  
  mayis 1972’de mick jagger’in newbury’deki stargroves adli ev ve arazisinde bulunan rolling stones’ mobile studio’da (rolling stones’un tasinabilir [bildigin kamyonet] studyosu) kaydedildi. ayni session’da kaydedilen d’yer mak’er gibi, grubun bir onceki albumu houses of the holy’de yer almasi dusunulurken, albumun tarzina tam olarak uymadigindan dolayi rafa kaldirildi. sarkinin daha sonra degistirilen orjinal adi olan “never ending doubting woman blues” cumlesini robert plant’in sarkinin erken kopyalarinin sonunda bagirdigi rivayet edilse de, bu versiyonlardan hic biri su yuzune cikmamistir.
  
  sarkinin en eglenceli detaylarindan biri kayit muhendisi eddie kramer’la jimmy page arasinda gecen diyalogdur. page sarkiyi calmaya baslamadan once, arka planda duyulan ucak sesini cikarmaya calisan kramer’in, “trying to get this airplane off (su ucak sesindan kurtulmaya calisiyorum)” dedigi, ve page’in de buna “naw, leave it, yeah (ya sittiret, tamam)” diye cevap verdigi sarkinin basinda acikca duyulabilir. bu diyalog, “tum led zeppelin sarkilari ve turkce mealleri” gibi bir ismi olan kitapta daha yaratici bir sekilde yorumlanmisti. bu kitaba gore kramer “su ucak da cok rahatsiz ediyor” gibi bir sey diyor, page de “ya, ona binip buralardan gidebilmek var" diye, o gemi de ah ben de olsaydim vari bir cevap veriyor. pek ic burkucu olsa da, bu yorum, haliyle, yanlistir.