fayton

• ece ayhan'in gorkemli bir basucu siiri:
  fayton
  
  o sahibinin sesi gramofonlarda çalınan şey
  incecik melankolisiymiş yalnızlığının
  intihar karası bir faytona binmiş geçerken ablam
  caddelerinden ölümler aşkı pera’nın.
  
  esrikmis herhal bahçe bahçe çiçekleri olan ablam
  çiçeksiz bir çiçekçi dükkanının önünde durmuş
  tüllere sarılı mor bir karadağ tabancasıla
  zakkum fotografları varmış cezayir menekşeleri camekanda.
  
  ben ki son üç gecedir intihar etmedim hiç bilemem
  intihar karası bir faytonun ağışı göğe atlarıyla birlikte
  cezayir menekşelerini seçip satın alışından olabilir mi ablamın.
  
  ece ayhan
  
  phaeton
  
  that thing played on its master’s voice gramophone
  was the frail melancholy of her loneliness
  as my sister was riding on a phaeton in funeral black
  passing through the streets of pera, deadly infatuations.
  
  ecstatic i guess she was who had gardens of flowers
  stopping by a florist having no flowers
  with a montenegrin pistol wrapped up in tulle
  in its window are the pictures of oleander, and periwinkles.
  
  i who have not committed suicide for the last three nights
  will never know
  if the ascent of a phaeton in funeral black to the heavens
  with its horses
  could be for my sister’s having chosen to buy
  the periwinkles.
  
  translated by s. k.