travmatik çocukluk öyküleri

• bir arkadasimin anisi, benim degil:
  cocuklugunda sut kazanina dusmus bir arkadasim vardi. honour knowledgenin calistigi mandira gibi bi yerin mudurunun kiziymis
  bu. babasini ziyarete gitttigi gunlerden bir gun, ayagi kayar ve sut kazanina duser, ama daha kotusu vardir. basina gelcekler bitmemistir. kazanin icinde uc tane kurbaga vardir. tuhaf tuhaf kizimizin yuzune bakmaktadirlar bunlar. kizimiz korkusundan gikini bile cikaramaz, sutun yuzeyine uzanir kalir. aradan saatler gecer, saatler boyunca kurbagalarini ziplamalarinin olusturdugu minik dalgalarda sallanir, suyun sikirtisini duyar. ve bir an gelir sesler kesilir. kiz birden etrafinin sutle degil, kati ve kaygan bir maddeyle kapli oldugunu gorur. kurbagalarin ziplamasi sutu tereyagina donusturmustur. ayaga kalkar, kazandan kolayca ziplar. kurbagalari bulup tesekkur etmek istemektedir. onlardan korktugu, tiksindigi icin utanmistir. bunu yendigini gostermek, tiksinmedigini anlatmak, minnettarligini belirtmek istemektedir. oysa kurbagalar coktan sir olmustur bile...
  
  o gun bugundur nerde bir kurbaga gorse opmeden duramaz. bazi kotu niyetliler onun prens pesinde oldugunu idda ettilerse de, isin asli budur.