anneyi üzmek vs kendi istediğin hayat

• marifet ne anneyi üzmemek için kendi yaşamının kontrolünü anneye bırakmak, ne de anneyi üzmek pahasına istenilen hayatı yaşamak. bana kalırsa marifet; anneyi ikna ederek, bi şekilde kanına girerek onu üzmeden istenilen hayatı yaşamak. anne ikna olmuyorsa yapacak bi şey yok tabi. benimki hep ikna oldu. yaptıklarım yanlış da olsa, onu hiç dinlemesem de benimle hep gurur duydu kadın anam. yere göğe sığdıramadı beni. sen yapıyorsan vardır bir bildiğin dedi. hakeza babam da öyle. allah onlardan razı olsun.
  
  ben hiç bi zaman anam babam ne der diye yaşayanlardan olmadım. onlar da yasakçı baskıcı insanlar değildi zaten. iyi bir evlat olmanın yolu koyun gibi onların izinden gitmek, ne deseler yapmak değil diye düşünüyorum. burada önemli olan ne yaptığımızdan ziyade nasıl yaptığımız bence.
  
  hatta bu başıma buyrukluğum yüzünden çocukken arkadaşlarımın anneleri pek sevmezdi beni. çocuklarını yoldan çıkaracağımı düşünürlerdi herhalde. halbuki onların kızları beni yoldan çıkarırdı ama günah keçisi ben olurdum. haha.