precis de decomposition

• emil michel cioran'ın en bilinen kitabıdır. kitaptan:
  
  "kant'ta artık hiçbir insanî zayıflığı, hüznün hiçbir hakikî vurgusunu göremez hale geldiğim an felsefeden yüz çevirdim;kant'ta ve bütün filozoflarda... müzikle, mistik pratiklerle ve şiirle karşılaştırıldığında, felsefî faaliyet, sadece utangaçlarla ılımlıların gözünde itibarı olan şaibeli bir derinlikle ve azalmış bir canlılıkla ilgilidir. hem zaten felsefe -gayri şahsî endişe, kansız fikirlere sığınma- hayatın baştan çıkarıcı taşkınlığından kaçanların yoludur. hemen hemen bütün filozofların sonu iyi olmuştur; işte felsefeye karşı baş gerekçe. sokrates'in sonu bile hiç trajik değildir: bir yanlış anlamadır; bir pedagogun sonudur- ve eğer nietzsche deliliğe gömüldüyse, şair ve mütefekkir olaraktır bu: akıl yürütmelerinin değil, vecdlerinin kefaretini ödemiştir. "