gümüş

• bir süredir şöyle bir durum var imiş;
  bir film izlediğimde bir şeyler okuduğumda veyahut bir şarkı dinlediğimde; konuya ilişkin hakimliklerimin, bildiklerimin, öğrendiklerimin, benzersiz olduğunu düşünmekteymişim. hani kimse bunu anlayamaz, benim kadar dikkatlisi ince eleyesi sık dokuyası kişi mi olurmuş sanrısıyla yaşamaktaymışım. şu parçayı bi dinlesene naaappmmışşlarr yaauuww dediğimde kişi sessiz sedasız dinler iken ben içimden saftiriğe bak, müziği dinliyorum sanıyo diyip içten içe gülüyormuşum.
  
  yine bir süredir sayıca az kişinin ilgilendiğini bildiğim konularla ilgili bir iki kelam da ben edeyim diyorum, sonra diyemiyorum, çünkü benim sadece benim ben ben ve benim farketmiş olabileceğimi düşündüğüm herşey seneler önce neredeyse aynı duygu ifade edilişler ile yazılmış. üzerine yüce ben im bile farkedemediğim duygular bilgiler tuzlar biberler de eklenmiş. bir kere olur, e hadi iki kere olurr ben de bişeyler yazmak istiyorum uleyyynnnnnnnnnnn derkene;
  
  ahahhahahhahhahahhahahhahhahahhahahhahahhahahhahahha
  incesazın mazi kalbimde adlı albümünde; süper baba müziklerine en bir yakın; ama onlardan daha bir içli, daha bir kırılgan enstrumantal eser(dir).
  
  klonlarda böyle olmuyordu.