neden sevgilin yok

• net bir şekilde güvenmiyorum ve ne zaman güvenmezsem hep haklı çıkıyorum.
  
  öncelikle aynı frekansta olacağınız kişiyi bulmak çok zor. aynı frekanstan kastım. aynı şeylerden zevk alabileceğiniz, konuşabileceğiniz, saygı duyduğunuz, saygı duyan, benzer kültüre sahip, gerçekten hoşlandığınız, sevdiğiniz, ilişkinizde strateji gütmeyeceğiniz, yanında kendiniz olabileceğiniz, içinizden geldiği gibi davranacağınız zaaflarınızı, yaralarınızı, mutluluklarınızı paylaşacağınız, plansız, hesapsız seveceğiniz kişi. oldu ki buldum. güvenemiyorum. tabi ki güvenmemek benim problemim kimse kimsenin psikoloğu ya da rehabilitasyon merkezi olmak zorunda değil diyerek bunu yansıtmıyorum. kendi içimde bunu yenmeye çalışıyorum. beraber zaman geçiriyoruz, uzun uzun sohbetler ediyoruz, planlar yapıyoruz, filmler izliyoruz, tartışıyoruz, eğleniyoruz baktığında her şey normal iki tarafta mutlu ama içimde beni dürten güvensizlik hissi huzursuz ediyor. kendimi korumak için hep bir adım geride duruyorum “saçmalama senorita” diyorum. “sakin ol, düşünme” diyorum. sonra bir yerde evren sanki beni haklı çıkartmak için tüm şartları hazırlıyor, dürtüyor. dayanamıyorum içimdeki hislere yenik düşüyorum. bir bakıyorum; benimle konuştuğu gibi başkalarıyla da konuşuyor, yazışıyor flörtleşiyor, görüşüyor. (ilahi güç mü dersiniz? uzaylılar mı dersiniz? 3. göz mü dersiniz? bilmiyorum ama böyle şeyler bir şekilde önüme geliyor.) sosyal medyadan başkalarına falan yazıyor. (sevgilim olmasa da benim için sosyal medya gibi benzer ortamlardan kadınlara yürüyen erkek kalitesizliği diye bir şey var)
  özetle hissettiklerim de haklı çıkıyorum. her şeyi geçtim bu beni kandırmaktan çok kendi karaktersizliğinin de bir göstergesi gibi geliyor. bu basit değil mi? hiç bir kriterin olmadan önüne gelen yazmak.
  sonra ne mi oluyor? uzaklaşıyorum. saygı duyamıyorum. bu muydu bu insan diyorum? bu kadar ucuz, bu kadar kalitesiz, bu kadar basit.
  
  ve bu sadece bir örnek günümüz ilişkilerinde artık bunu herkes yapıyor gibi. normalleşmiş gibi. bunu yaparken insanlar hiç bir sakınca görmüyor.
  
  kaliteli bir yalnızlığı tercih ediyorum. tek başıma mutsuz bir insan değilim zaten. hoş pek yalnız kalan bir insan da değilim ama kendimle çok eğleniyorum, kendimle zaman geçirebiliyorum. bu da şimdilik bana yetiyor.