suskunlar (kitap)

• zâhir'e yapılan hz. isa atfını görmek oldukça kolaydı, nitekim herkes de görmüş.
  zaten bu kitabı okumaya yeltenen bir kimsenin en azından bu kadarcık birikime sahip olması hiç şaşırtıcı değil.
  
  henüz bir kez okuduğumdan ve ikinci kez okumayı şu an için düşünmediğimden;
  kur'an-ı kerim'de belirtilen ve şüphesiz "amenna" dediğimiz hz. isa'nın göğe yükseltilmesi hadisesi bu kitaba nasıl yedirilmiş fark edemedim. zâhir, bâtın mı oldu da göründü dâvut'a, orasını hiç bilemedim.
  
  bir de şunu fark ettim ki;
  
  --- spoiler ---
  
  âsım ayrıca cüceye, her sabah, her öğle ve her akşam nevâ'yı hatırlatmasını tembihlemişti. bu tembih sonucu cüce, belirtilen vakitlerde ona gelip, "ey âsım efendi! senin kalbindeki yegâne sevgili, canın ve canânın nevâdır!" der demez, nevâ'yı hatırlayan adam bir âh çekiyor ve iç geçiriyordu.
  
  --- spoiler ---
  
  bu bölümde de hz. ömer'e atıf yapılmış olsa gerek.
  
  zira, hz. ömer halife olduğunda bir adam tutmuş ve maaşını kendi cebinden vermişti.
  bu adamdan yapmasını istediği şey ise; kendisine hergün birkaç kez ölümü hatırlatması idi.
  adam da her gün birkaç kez hz. ömerin huzuruna çıkıp:
  “ya ömer, ölüm de var! ” diyordu.
  
  şimdilik ihsan oktay beyefendi'nin, bu kısmı ölüm ile sevgili arasındaki ilişkiye;
  belki hz. ali'nin, "ölüm sevgiliyi sevgiliye kavuşturan köprüdür" sözüne binaen yazıp yazmadığını bilemiyorum elbette.