1 entry daha
  • 27 haziran adana depremi ve ben küçücük minicik olmasa da içi dolu bir fıçıcıkken, turşucukken neysem artık.
    baştaki sakinliğini koruyamamak.
    +aa deprem oluyor sanırım, evet oluyor, tamam bir şey yok şimdi biter. (kardeşe)sedef bir şey yok, biter bitmez aşşağıya iniyoruz.
    anne mutfaktan gelir koşa koşa:
    -kızım yavaş olun azıcık ya.
    +anne deprem oluyor. biz ne kadar tepinsek de bu kadar ses çıkaramayız ve evi sallayamayız emin ol.
    kapalı kapının arkasına gideriz, heralde kapı eşiği sandık o anda.
    -burda durucaz, okuyun.
    +anne ben gidiyorum yaaa, ne duracam burdaaa, siz durun valla ben gidiyorum.
    20 saniye ne kadar uzun olabiliyormuş anlıyorsunuz aynı zamanda, bitmeyecek bu sanırım burda öleceğiz diyorsun ve can korkusuyla saçmalamaya başlayıp, kıvırcık kardeşini ve anneni oralarda bırakıp gitmek istiyorsun. oysa ki anneni bırakıp kaçmaktansa, annesiz kalmaktansa öl daha iyi.
517 entry daha
hesabın var mı? giriş yap