babayla anlaşamamak

• şahsi fikrim babaların henüz baba olmak için yeterli olgunluğu ulaşamamış olmasından kaynaklıdır. zira kendi bünyesi henüz kendi iç bunalımlarını, hatta kendi ergenliğini diyelim, atlatamadan evlenmiş üstelik baba olmuştur.
  
  günümüzde pek çok insan, mutlu aşk gecelerinin çocuğu olmadığı gibi, pek çoğu istenen değildir. kazara olan bir hadiseden ibarettirler.
  
  hal böyle olunca, baba çocuğu kıskanır. kendi egosunu henüz tatmin edememiş halde olduğundan, en başında, anne tarafından ikinci plana atılır. çünkü her ne kadar hazır olsa da olmasa da, anne kişisi içgüdüsel şekilde yavrusuyla ilgilenecektir. varan 1: karısının ilgisini kaybetmesi.
  
  çocuk büyüdükçe, üstelik kendisinden akıllıysa, ki genelde böyledir, daha çok ezik hissedecektir kendisini. misal, bilmem kim beyin çocuğu olarak nitelenmelerden çıkılıp, bilmemkimin babası olacaktır ki, bu ayrıca acı vericidir. varan 2: çevredekilerin ilgisini çocuğa yöneltmesi.
  
  yavaş yavaş bütün kalelerinin düştüğünü gören baba, bu durumda çocuğun üzerine gidip onu ezmek isteyecektir ki, kendi egosal tatminini yaşasın. ancak artık çocuk eski çocuk değildir, vurduğunde yeri öpsün; laf söylendiğinde altta kalsın. ha, gene çocuk babaya cevap vermeyecektir ama, anlayana, bu daha sağlam laf etmekten beterdir. haliyle baba da bunu anlayacak ve daha da çok sinirlenecektir. varan 3: aşırı sinirli hal yüzünden çevredekilerin azalması
  
  baba kişisi oturup, düşünüp, taşınıp fenafillah a ermedikçe sonu olmayacak bir süreçtir. fenafillaha eren kişi sayısı da, bunca aşamadan sonra, çok çok azdır. artık kendileri için yapılacak bi şey kalmamıştır. en güzeli, onları kendi iç hesaplaşmalarıyla bırakıp kendi yönünü çizmektir.
  
  böyle bir durumdan gelen çocuğun, anne/baba olmadan önce yapması gereken ilk şey ise, kendini anne ya da baba olmaya hazır hissedip hissetmediğidir. yoksa maksat üremek olsun mantığıyla, çocuk yapılmamalıdır.