vardı böyle şeyler,
aşık olunan kişiye seni seviyorum denmezdi de cocukca hevesler olurdu icin icin;
masasi, cantasi, kitabi, kalemi, montu, onlugu hasılı her seyi kiymetli ve guzel gorunurdu goze.
sinifa giriste goz ilk onu arardi, sirasina bakilirdi gelmis mi diye
eger gelmediyse; ne oldugunu öğrenmek icin cirpinilirdi. hasta mi olmus? okuldan mi ayrildi yoksa? akilda binbir soru.
okuma bayrami gibi etkinliklerde ayni grupta olmak icin can atılırdı mesela.
girecegin ogrenci kolunu ilgi alanina gore degil, sevdiğin kisiye gore belirledigin bir donemdi...
onu uzaktan birkac dakika goruvermenin bile gununu guzellestirmeye yettigi, gercekten masum ve temiz sevilen zamanlar...
(bkz:
gözümde canlanır koskoca mazi)