miller-urey deneyi

• canlılığın olabilmesi için vazgeçilmez nitelikte olan polimerlerin canlı olmayan yoldan nasıl türediklerinin cevabını arayan bilim dünyasının bu soruya tatminkar bir cevap veremeyerek afalladığı, genel anlayışın canlılığı 'bir dış etkenin, bir yaratıcı gücün müdahalesi' şeklinde açıklamak yönüne meylettiği zamanlarda, stanley miller ismindeki bir genç araştırmacının karmaşık yorumlara hiç girmeden, hatta amatörce, kör gözüm kör parmağına bir yaklaşımla nasıl da bilimsel anlayışı kurtarmış olduğunu çok güzel anlatmış hoimar von ditfurth:
  
  "...yıl 1953. miller, kendisine o ilk atmosfer içinde varolduğunu söyledikleri bütün elementler ve bileşimler arasından sadece en önemli saydığı iki tanesini bir araya getirdi: metan ve amonyağı. bunları şöyle bir göz kararıyla suyla karıştırdıktan sonra eriyiği bir cam deney kabının içine döktü. geriye bir enerji kaynağı bulmak kalmıştı.
  ...
  bugüne kadarki bilgilerimize bakacak olursak, stanley miller'ın küçük cam tüp içinde yeniden oluşturmaya çalıştığı koşullar altında "bir şeyler olup bitene" kadar yeryüzünde yüzlerce milyon yıl geçmiş olması gerekir. bu durumda, bir kaç saat içinde bir sonuç almayı uman bu genç amatörün bu konuda hemen hemen hiç bir şey bilmediğini düşünmemek elde mi? gerçekten de, miller merakını ancak 24 saat dizginleyebilmiş, ertesi gün sabrı taşmış bir halde deney odasına dalmıştı. bu gülünç denebilecek kadar kısa süreden sonra elinin elektrik şalterine gitmesini engelleyemeyen miller, yapay yıldırımın eriyiğin üstüne düşmesini sağladıktan ve aynı sabırsızlıkla eriyiği tepki tüplerine doldurduktan sonra, olup biteni öğrenmek üzere incelemeye koyuldu.
  
  sonuç insana küçük dilini yutturacak kadar inanılmazdı: miller'in deneyi sadece başarılı olmakla kalmamış, en temkinli tahminlerin bile ötesine geçen sonuçlar ortaya koymuştu. yapay şimşekle eriyiğe aktarılan enerji, amonyak, metan ve su karışımından ibaret olan eriyiğin içinde, 24 saat içinde bir dizi organizma bileşiminin yanı sıra çok önemli 3 aminoasidin de meydana gelmesine yol açmıştı..."
  
  [dinozorların sessiz gecesi - hoimar von ditfurth]