kendini affedememek

• hicbir sey, hicbir kimse onun kadar koymaz, onun kadar yarayi desmez. kendini affedememek son cikisi kacirdiginiz bir otoban gibidir, suclayacak kendinizden baska hic kimse yoktur, o yuku ustunuzden bir turlu atamazsiniz, kimseyi gunah kecisi ilan edip konuyu kapayamazsiniz. tek suclu sizsinizdir ve onunuzde iki secenek vardir, ya bunu kabul edip kendinizi bir sekilde affetmek, o otobanda sert bir u donusuyle donup ters seride gecmek, ya da bir turlu bu durumu hazmedemeyip o seritte son surat devam etmek, gozunuz surekli sag tarafta ilk cikisi, suclayacak birini arayarak. fakat malesef o cikis hic gelmeyecek ve siz yolun sonundaki o terkedilmis sehre kadar devam etmek zorunda kalacaksiniz, cok kisinin gidip bir daha donmedigi o karanlik sehre.
  
  "have you ideas on how this life ends? checked your hands and studied the lines. have you the belief that the road ahead ascends off into the light? seems that needlessly it's getting harder to find an approach and a way to live. are we getting something out of this all encompassing trip?
  
  you can spend your time alone redigesting past regrets, or you can come to terms and realize you're the only one who cannot forgive yourself. makes more sense to live in the present tense."
  
  -eddie vedder, "present tense"