148 entry daha
  • kolombiya’da farc ve eln ile süregelen silahlı çatışmalar ve başta medellin ve cali olmak üzere yıllarca süren ve şimdilik geri planda yürüyen uyuşturucu kartelleriyle yürütülmüş mücadeleden kaynaklanan ‘güvenlikçi’ bir devlet aklı her daim egemen. bu nedenle, yapılan her türlü protesto eylemi ya da sokak gösterisi direkt olarak askeri tedbirlerle baskılanıyor. toplumda ciddi bir huzursuzluğun olduğu ve neoliberal politikaların bunu beslediği de sır değil. zaten bu durum tüm gelişmemiş ya da gelişmekte olan ülkeler ve latin amerika için de geçerli. her ne kadar farc devletle barışmış olsa da eln halen varlığını sürdürüyor. ayrıca farc’ın devletle barışmasına karşı çıkmış belli gruplar da arka planda etkinlik göstermeye çalışıyor. yaşanan protesto gösterilerinde bu örgütlerin/grupların etkisi olduğunu iddia eden hükümet bu nedenle polisten sonra askerleri de sahaya sürdü. bu grupların protesto gösterilerini kışkırtmak için eylemlilik içerisinde olma ihtimali yüksek. fakat anlaşıldığı kadarıyla protestoların temel nedeni halkın karşı karşıya olduğu büyük çaplı işsizlik, sağlık ve eğitim sektörlerinde yaşanan yetersiz kapasite, denetim ve yine özelleştirme girişimleriyle yoksul halkın buralara erişiminin daha da sınırlanacağı endişesi. tüm bunlar vergi reformu yasasına yönelik tepkiyle birleşince büyük çaplı bir toplumsal tepki dalgasına dönüştü. güvenlikçi devlet aklının yerleşik olduğu devlet hafızası ise ‘istikrar’ kaygısıyla direkt olarak sert güç kullanımına yöneldi ve diyalog söylemi ise kanımca gecikmeli olarak yürürlüğe sokulduğu için (vergi reformu tepkiye rağmen oldukça geç iptal edildi) tepkileri dindiremedi. bu arada kolombiya’nın latin amerika’daki en önemli ve sağlam abd müttefiki olduğunu unutmamak gerekir. venezuela’yı sıkıştırabilmek ve hatta abd’nin venezuela lideri ilan ettiği guaido’yu caracas’a sokabilmek için de kolombiya merkezli bir operasyon yapılmıştı abd tarafından.
125 entry daha
hesabın var mı? giriş yap