covid-19

• arefe günü şiddetli kas ağrısı nedeniyle test yapıp pozitif olduğumu öğrendiğim günden, doktorumun "ateşini düşüremiyoruz, son çare ilaç kullanacağız mortalite riskin %50 den fazla, ailenle görüşmeni tavsiye ederim" dediği güne kadar yaşadıklarım hayatım için yepyeni bir dönüm noktası oluşturdu.
  
  halen covid ile ilgili aşı karşıtları veya "covid diye birşey yok yea" cıların insanları yanlış yönlendirmemesi adına da buraya yazmayı düşündüm. (ekleme: yaşım 38, boy 185, kilo 92 - stresli bir iş hayatı)
  
  bağışıklığı çok yüksek bir insanım, 4-5 senede bir hafif burun akıntısı nezle gibi bir şey yaşarım onun dışında hiç hasta olmazdım. covid sürecü boyunca yalandan çene altına maske taktım. yakalanırsam zaten basit bir grip, ayakta atlatırım herkes gibi düşündüm. nedense hiç covid servisi görmediğim için herkesin hafif atlattığını, çok yaşlı ve kronik hastalığı olanların ağır atlattığını düşünüyordum.
  
  bayram tatili içi çocukları alıp memlekete gittim, gittiğim günden önce eşimde hafif mide bulantısı ve kırıklık vardı, kreşe giden 2 buçuk yaşındaki kızım birkaç gün önce ateşlenmişti muhtemel ondan bulaştı diye düşünüyoruz.
  
  özetle bağışıklığı çok düşük olan eşim ve kızım ayakta atlattı. ben memlekete gittiğim ilk gün yogun kas agrısı hissettim, demir sopalarla dövülmüş gibi çok yogun bir ağrı. hatta buna dövülmek denemez bambaşka bir şey... ama covid olma ihtimalini konduramıyorum kendime, o nedenle teste gitmeyi düşünmedim. ertesi gün daha da ağrılarım şiddetlendi ve akşam ateş ve titreme de eklenince hastanede test verdim ve gece yarısı pozitif olduğum mesajı geldi.
  
  ertesi gün filyasyon ekibi gelerek favimol verdi ve rahatsızlıgın artarsa 112 yi ara diyerek gitti. bir gün sonrasında ateşim çok yükseldi ve agrılar da devam ettiği için ambulansla hastaneye gittim. agrı kesici parol serum aldıgım an agrılarım geçti ve ateşim düştü. kan testi ve tomografi sonuçlarını bekledim eve gitmeye hazırlandım.
  
  tomografi sonucu tüm akcigerimin buzlandıgını ve saturasyon degerimin 80 altı oldugunu öğrenince şok oldum çünkü o ana kadar ne bir nefes problemi (gerçi burnumda kemik et oldugundan zaten kalitesiz nefes almaya alışmışım) ve tek bir kere bile öksürmemiştim... hemen yatış verdiler.
  
  bu süreçte 8 gün hastanede serviste kaldım ve standart covid tedavisi başladılar. ve ventilatöre bağladılar. ateşim bu süre içerisinde en düşük 39.6 c olduğundan iş ciddileşti ve sürekli antibiyotik değişikliğine gidildi. crp ve feritin değerim 500 ün üstünde seyretti. sonrasında doktorlar stokin fırtınası yaşadığımı ve ateşi düşüremediklerini, bu durumun birkaç gün daha seyretmesinin çoklu organ yetmezligine sebebiyet verebileceğini, son çare olarak çok kuvvetli yan etkileri olabilen actemra isimli romatit atrit ilacını kullanmayı düşündüklerini bunun da mortalite oranının halihazırdaki durumum için %50 den fazla olduğunu, yani özetle %50 ölüm şansı olduğunu yüzüme söylediler.
  
  bende şu an asla yapamayacağım, psikolojisini kaldıramayacağım bir şeyi o anki psikolojiyle başarabildim ve 2 buçuk yaşındaki kızımla vedalaştım...
  
  o anı şu an asla yaşayamam, umarım kimse de bunu yaşamak zorunda kalmaz...
  
  ertesi gün yoğun bakıma alındım, benimle birlikte 6 kişiydik ve 4 ü yaşamını yitirdi kaldığım 5 gün süre boyunca.. durumun ciddiyetini buradan anlayabilir siniz...
  
  actemra 400 ml serumla birlikte yoğun bakımda verildi ve kendime geldiğimde 1 gün geçmişti ve hiç havale geçirmedigimi anımsadım. 8 gece üstüste havale geçirmiştim çünkü. bu ilacın işe yaradığının göstergesiydi. nitekim doktor kan degerlerime de bakıp crp ve feritinin düştüğünü, durumumun iyi oldugunu ateşin ortadan kalktıgını, fakat ciğerlerimde bir deprem olma ihtimalinin olabileceğini söyledi ve yoğun bakımda gözleme devam ettiler.
  
  birkaç gün bir kibrit kutusu kadar yerden nefes aldıgımı hissettim. küçücük bir yerden. derin nefes alınca öksürüğe boğuluyordum. saturasyonum da 90 üzerinde seyrediyordu ventilatöre baglıyken...
  
  saturasyon 94 ldugu gün yoğun bakımdan servise alındım. serviste yine onlarca ilaç ve oksijen ile birlikte nefes egzersizleri yaptım. 5 günün sabahı kan degerlerim crp ve feritin normal seviyelerde serettigi ve saturasyonumun ventilatörsüz 98 olması sonucu taburcu edildim.
  
  özetle küçümsedigim bir hastalık nedeniyle ölümden döndüm ve e-nabızda 'kronik rahatsız' raporunu gördüm.
  
  actemra isimli ilacın verildiği günü yeni dogum günüm olarak kabul ettim ve hayatta yepyeni bir sayfa açtım...
  
  çocuklarıma ve aileme elimden geldiği kadar zaman ayırmak ve anı yaşamak...
  
  herkese tavsiyem asla ama asla bu virüsü küçümsemeyin ve tedbiri elden bırakmayın.
  
  ve en önemlisi sevdiklerinize zaman ayırın.
  
  tanım: sevdiklerinizle vedalaştıracak kadar kötü bir virüs.
  
  not: tüm fedakar sağlık çalışanlarına sonsuz teşekkür ederim. hiç tanımadığım doktor, hemşir ve hemşireler ailemdenmiş gibi moral verdiler ve tedavi sürecini yürüttüler. lokasyon: diyarbakır