192309 entry daha
  • bu entryimi başa sabitleyeceğim...

    sevgili evladım,

    bir gün öleceğim. belki sen bunları ben ölmeden göreceksin belki de ben öldükten sonra. hiç bilmiyorum inan. buna hayatın insafı diyeceğim. bu hayattaki en büyük hayalim ve korkum bir evlat sahibi olmaktı. hayal olma sebebi; korkumdan ötürü bana uzak gelmesi. olmuşum demek ki. ne iyi etmişimdir, kim bilir :) şimdi çocuğum sana söylemek istiyorum ki;

    eğer sen odanda, aramızdaki duvara rağmen bana kilometrelerce uzak hissediyorsan bu benim suçum.
    eğer sen insanlara hayır diyemiyorsan, kişisel alanına saygı ile seni büyütemediğim için bu benim suçum.
    eğer sen özgüven eksikliği yaşıyorsan, insanlar seni sevsin diye kendinden ödün vererek yaşıyorsan ve hayat sana ızdırap veriyorsa seni yeteri kadar sevemediğim için benim suçum.
    eğer sen kitap okumuyorsan, seninle kitap okumadığım için benim suçum.
    eğer sen hayvanları sevemiyorsan, doğaya saygısızsan; sana sevmeyi öğretmediğim için benim suçum.
    eğer sen ilk aşkını bana anlatmıyorsan; gözlerindeki heyecanı anlayamayıp sana sormadığım için benim suçum.
    eğer sen insanlara ve çevrene karşı saygısızsan; sana her şeyi vererek, gördüğün her şeyi satın alabileceğini ya da sahip olabileceğini düşündürdüğüm için benim suçum.
    eğer sen babandan şiddet görüyorsan, güçlü bir anne olamayıp buna sebep olduğum için benim suçum.
    eğer sen çocuğum vicdansızsan; senin kalbindeki sevgiyi körelttiğim için benim suçum.
    eğer sen çocuğum eşyaları kendinden daha değerli görüyorsan, sana değersizlik duygusunu yaşattığım için benim suçum.
    eğer hayat sana hata yaptığında cenaze gibi geliyorsa ve korkuyorsan, seni sindirilmiş ve baskıcı bir şekilde büyüttüğüm için benim suçum.

    n'için benim suçum biliyor musun? tüm bunların farkında olup sana yaşattığım için. fakat inanıyorum ki seni çok güzel bir insan olarak yetiştirmiş olacağım. tüm bu satırları farkındalık ile okumanı diliyorum.

    seni çok seven annen..:)

    edit: bir psikoloji yazısında okuduğuma göre; çocuğun karakteri, ona düşüncende hayat vermeye başladığın an şekillenmeye başlıyormuş. sanırım son zamanlarda en çok ihtiyacım olan şeydi.

    22.04.22: kırmızı çizgilerimden bir tanesi sende manevi eksiklik yaratabilecek öğretiler oldu bu aralar. bunları da hangi yaşta ne yaşaman gerekiyorsa o şekilde anlayacağız. açıkçası ben her şeyine karar vermek istemiyorum. sen boş bir kitap değilsin ki benim istediğim olasın. :) hayatın beni yavaşça sana hazırlamasından çok hoşlanıyorum.
78430 entry daha
hesabın var mı? giriş yap