çocukken içte ukde kalan şeyler

• üst edit: sabahtan beri onlarca mesaj aldım. meğer akülü araba yazdığım gibi halen herkesin ukdesiymiş. hem tebessüm ettiren hem üzen cinsten.. 88 doğumluyum. jenerasyonuma buradan tekrardan selamlar ve sevgiler. canım 80'ler doğumlu olup 90'lar kuşağı çocukları. canım 90'lar nostaljisi.
  
  akülü araba yahu! hep istemiştim ama içimden. bir gün edirne'de tarihi bir camiiye girmiştik. camiide dilek dileme taşı vardı. parmağını koyup dilek diliyordun. orada akülü araba dilemiştim. ama anneme babama hiç söylemedim. çünkü bundan neredeyse 30 sene önce akülü arabalar ne bu kadar çok süpermarketlerde bile satılıyordu, ne de kız çocuklarına yönelikti. bunları hep erkek çocuklarına alırlardı. ben ise erkek çocuğu değildim. ama yine de istiyordum. dile bile getirmedim ne de olsa alınmaz diye :( şimdi pembeli pembeli barbielileri bile var.
  
  yıllar sonra, yani 4 yıl önce yeğenime aldı babam, hediye. sığamasam da bindim ilk eve geldiğinde denemeye çalışmıştım ahahaha. ^*
  
  yalnız entrylerin hepsine göz attım. akülü araba resmen travma olmuş. kanayan yara olmuş.^*
  
  onun haricinde bisikletim, patenim, atarim oldu, sanal bebeğim oldu. sanal bebeğe meraklı değildim. herkeste var diye almıştım. bakamadım zaten ölüme terkettim.
  
  barbielerim, cindylerim vardı. en çok onlarla oynuyordum.
  
  bir de tatilya'ya gidemediği için, içinde kalanlar olmuş. daha sonra gideriz diye ötelenmişler hep aileleri tarafından ama maalesef kapatılınca içlerinde kalmış. bu da komik geldi.^* neyse ki ona da gitmiştim okul gezisiyle.