üç firenk havası

• şiir, frenk havası değil de firenk havası, yani toplamda üç firenk havası şeklinde yazılmalıdır.
  bir de, şiirin tam metni aşağıdaki gibidir. bu şiir üzerine söylenecekler,
  en azından benim cephemden henüz başlamamıştır, yeni bir cephe açılmaktadır diyebilirim.
  
  ~
  
  şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
  kaypak ilgilerin insanı, zarif ihanetlerin.
  
  1. capriccio ölüm
  
  gülünç bir ölümle öldü deniyor max stirner için
  çünkü mahvına sebep nihayet bir sinektir
  ama fanya kaplan
  nasıl öldü diye sorsak sanırım
  işimiz fazlasıyla ciddileşir.
  
  bize ne başkasının ölümünden demeyiz
  çünkü başka insanların ölümü
  en gizli mesleğidir hepimizin
  başka ölümler çeker bizi
  ve bazen başkaları
  ölümü çeker bizim için.
  
  ölümle şaka olmaz diyenler
  kıyasıya yanıldılar bu çağda
  taksitle ölüm diye bir roman yazıldı artık
  önce öl/sonra öde denilmek suretiyle
  aşılıp geçildi bu roman da.
  
  doların dalgalanmasına bırakıldı bu çağda ölüm
  geceleri şehrin varoşlarında ikâmete mecbur edildi
  gündüzün kimlik soruldu ona
  sağcı mı solcu mu olduğu sorusuna cevap verdi
  seken bir kurşun kadar
  kurşunî bir kış denizi kadar bile
  taraf tutmayan ölüm.
  
  2. ölüm cantabile
  
  ben ne büyük bir dalgınlıkla bakmış olmalıyım ki hayata
  görmedim orda çinko damlar ve plastik sürahilerin tanrısını
  yerimi yadırgadım
  yerim olmadı zaten kendi mezarımdan başka
  çılgının biri sanılmaktan sakınmaya vaktim olmadı
  durmadan bir beyaz aygırla taşardım derin göllerden
  bir gebe kısrakla kaçardım derin ormanlara
  güneşin zekâsıyla doymak isterdim
  kaba solgun kâğıtlar sunardı
  şehrin insanı bana
  
  şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
  kaypak ilgilerin insanı, zarif ihanetlerin.
  
  ogün bugün, şehri dünyanın üstüne kapatıp bıraktım
  kapattım gümüş maşrapayla yaralanmış ağzımı
  ham elmalar yemekten göveren dudaklarım
  mırıldanmasın şehrin mutantan ve kibirli ağrısını.
  azıcık gece alayım yanıma yalnız
  serçelerin uykusuna yetecek kadar gece
  böcekler için rutubet
  örümcekler için kuytu
  biraz da sabah sisi
  yabani güvercin kanatları renginde
  biz artık bunlar olarak gidiyoruz
  eylesin neyleyecekse şehrin insanı
  
  şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
  bozuk paraların insanı, sivilcelerin.
  
  işte öldüm, işte son kadife çiçekleri
  son defneler, baldıranlarla kefenlediler beni
  bütün kaçaklar için ince bir merhem oldu benim ölümüm
  bütün hoşnutsuzlar yanlarında saklayacak
  benim ölümümden yayılan kırpıntıları
  boğaz tokluğuna çalışanlar
  özenle kilitleyecek göğüslerinde
  benim ölmüş olmamı
  hiçbir yaprak damarından
  hiçbir su özünden atamayacak beni
  ortaya benim ölümüm sürülecek
  pey akçesi olarak
  tanrıların ölümünü bir üstlenen çıkınca
  ama neler olup bittiğini hiçbir âyetten
  hiçbir vakit anlamayacak şehrin insanı
  
  şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
  pahalı zevklerin insanı, ucuz cesaretlerin.
  
  3. requiem
  
  bozkırda yaz akşamları seni seyrederdi
  seni seyrederdi ormanda gürbüz sabah
  ağırkanlı bir güneşle yaşanan kış
  ağır, kanlı bir güneşle yaşanan hasat zamanı
  bekârların kaburgalarına gümleyen karanlık
  isterik kokusu beyaz dantelâların
  seni seyrederdi
  sen diriyken sana bakmak
  başlı ve sonlu bir uğraştı sanki.
  
  gövdene imrenirdi ok atmayı bilenler
  gövden aklın gibi engebeli ve dakikti
  sokaklarda kavga çıkardı senin yüzünden
  sen topuğunu gösterirdin ve dövüş başlardı
  ejderlerle çarpışırdı bey çocukları
  müminler müşriklerle savaşırlardı.
  toprak ve yağmur savaşırlardı
  anahtar ve kilit
  birbirine girerdi ekmekle bulutlar
  kan ve su
  nadirle zenit.
  
  isıtırdın salkımları bağlar bozulunca
  tohumların bilgisine hısımdın
  beyninde yelkenlerini açarak
  serinlerdi kısır kadınlar
  sen diriyken
  sepetlerine çiçek doldurup insanlar
  peşinden gelirlerdi
  serüvenler peşinden yürürdü endazelerin
  mekikler otlakların yörüngesindeydi
  ayıklardı insanların rüyalarını
  yaktıkları tütsü, okudukları yasin.
  
  sonra öldün, sonra ıslıkladılar seni
  gösterişsiz tabutunu yuhaladılar
  lahana yaprakları attı sana
  sonradan görme tombul ortayaşlılar
  semiz, genç burjuvalar seni
  tepeden tırnağa fermuarladı,
  akşam gezmesine çıkan emekliler bile
  duygusuzca silkelediler üzerlerinden
  senin gözyaşlarını.
  
  bir soğuk uzay
  parıltısıyla anılıyorsun artık
  kuru bir bilgisayar tıkırtısıyla
  açıyorlar taç yapraklarını ancak
  bir alkol koması sırasında
  senin yorgunluklarını
  hastanelere makbuz yaptılar
  çekingen duruşunu intihara karşı
  kullanıyorlar koğuşlarda
  çünkü çoktan ölüm götürdü seni
  ölüm ölüm
  gündelik sözlerimiz arasında
  geçecek kadar kaba.
  
  kaynak göstermek faideli bir iş olduğundan mütevellid, şiirin kaynağı ismet özel resmi sitesi:
  http://www.ismetozel.org/…=news&file=article&sid=45