melih cevdet anday

• -melih cevdet anday’la tanışmamdan önce ve sonra istanbul-
  
  istanbul! bana yalnızca hikmet ’in hüznünü çağrıştırırdı.
  gazeteler boğazlar ’dan ve 6. filo’dan söz ederdi bazen
  ama istanbul, bir tuhaf dünyayı barındırırdı
  ve ben, piyer loti ’ye dönüşmek için fazlasıyla ben’dim.
  kuşkusuz herşeyden öte önem verdiğim bir kadın
  bazı kereler oraya giderdi. hepsi buydu işte.
  
  hayır, hepsi bu değildi!
  bir sürü şey tedirgin ederdi beni:
  sabahın şarkımla değil ama obüs sesiyle başlaması
  dünyanın (yani o’nun) iki ateş arasında kalması
  galata köprüsü ’nün tam o geçtiği sırada aniden sulara gömülmesi
  altın boynuz ’un bir anda tüm yaldızını dökmesi...
  başka elbe düşesi ’m olmadığından, onca şey tedirgin ederdi beni,
  ama dönüşünden sonra, istanbul yeniden
  son sayfadaki bir heceye dönerdi benim için.
  
  melih cevdet anday’la karşılaştığım şimdiyse
  istanbul herşeyden önce bir insan artık.
  istanbul genç mutluluğunu taddığı yerleri
  orhan veli ve oktay rıfat ile geçiyor.
  geziniyor, pazarlık ediyor, ağlıyor,
  endişeyle bakıyor istanbul
  [amerikan gemilerine
  ve ben ona küçük de olsa bir mektup gönderebilirim artık!
  bundan gayrı, istanbul’un başına bir şey gelirse eğer
  o, melih’in başına gelecektir.
  ordan gelen haberler bana önce ondan söz ediyor şimdi.
  
  ilk karşılaşmamız ohrid ’deydi; ikincisi bu şiirde.
  azizim melih, kimbilir nerede karşılaşacağız, üçüncü seferinde?
  
  1964
  
  izzet saraylic
  
  fransızca çevirisinden türkçeye çeviren: reha yünlüel /şiirhane
  
  (fransızca çevirisi boşnakça aslıyla jasmina dimitrieva tarafından karşılaştırılmıştır.)
  
  ic. yakamoz
  
  membres.lycos.fr/yakamoz/pages/i_saraylic2.htm
  
  ---
  
  ayrica:
  
  (bkz: ukte/#1485162)