felsefe ile ilgilenenlere kitap tavsiyeleri

• büyük filozofların önemli eserlerinden oluşan kişisel listemdir. teorik felsefenin kolay okunabilir eserlerini ve çapraz okuma ile sinerji oluşturabilecek eserleri - ya da başka bir şeyi - hesaba katarak kendimce sıraladım. hadi bakalım!
  
  1. platon ile başlayalım. birçok yönden tüm batı felsefesinin babası olan platon'un düşüncesi modern felsefe için zemin hazırlamıştır.
  
  politeia,^* tartışmasız bir felsefe klasiği ve okuması oldukça kolay. ünlü mağara alegorisini içerir.
  savunma,felsefenin ne olduğuna ve ne işe yaradığına dair müthiş bir felsefe içeriyor.
  theaetetus, temel epistemolojik soruyla ilgileniyorsanız: bilgi nedir?
  phaedo, platon'un zihin ve ruhu ele aldığı diyaloğu.
  meno, platon'un erdem ve içsel fikirleri ele aldığı diyaloğu.
  
  "başarılması gereken iş ne kadar büyük olursa olsun, bu durumda her zaman ve herkesçe kabul olunan kural şudur: pek büyük konulara geçmeden önce, ilkin küçük ve daha kolay örnekler üzerinde denemelerde bulunmalı."
  
  2. aristoteles: platon okunması kolay, ancak felsefi olarak biraz karamsar olmasına rağmen, aristoteles'in felsefi keskinliği benzersizdir
  
  nikomakhos'a etik: aristotelesçi erdem etiği üzerine son derece etkili ve okunması kolay bir eser. yeterince gaza gelirseniz, devamı olan politika'ya geçin.
  metafizik: bu, kant'ın saf aklın eleştirisi ile birlikte, muhtemelen batı felsefesi tarihindeki en önemli eserdir ve ne kadar kuru görünse de, felsefe konusunda ciddi olan herkes tarafından okunmalıdır, olduğu gibi tüm metafiziğin temellerini içerir.
  organon: mantık ve kavramsal analizin temellerini atan bir çalışma
  poetika: edebiyat kuramında yazılmış ilk eser ve estetikle ilgilenen herkes için vazgeçilmez bir eser.
  not: aristoteles felsefesi başlangıçta neredeyse bir bin yıl boyunca kenara itilmiş olsa da, arap filozoflar sayesinde ms ikinci binyılın başında bir retro yaptı.
  
  "adalet ilkin devletten gelmelidir. çünkü hukuk, devletin toplumsal düzenidir."
  
  3. okumanız gereken üçüncü filozof hiç şüphesiz rené descartes'tır . onunla önceki adamlar arasında iki bin yıllık felsefe olabilir, ama büyük bir devrim söz konusu. felsefenin o zamana kadar başardığı her şeye şüpheci bir yaklaşım getiriyor ve bilgi idealini ve onu elde etme yöntemini ortaya koyuyor.
  
  discourse on the method
  
  "çıkış noktamız bireyin subjektivitesidir. çıkış noktamızdan bakıldığında ‘düşünüyorum öyleyse varım’ gerçeğinden başka bir gerçek olamaz. herhangi bir gerçekten önce, bir mutlak gerçek olmalıdır. bu gerçeği kavramak basittir, zira bireyin varlığında mevcuttur."
  
  4. şimdi demokrasinin yükselişine ve yeni sosyal ve politik felsefeye bakalım. jean-jacques rousseau
  
  toplum sözleşmesi: aydınlanmayı, fransız devrimi'ni ve cumhuriyetçiliğin gelişimini yaldır yaldır etkileyen kitap. şu sözlerle başlar: “insan özgür doğar ve her yerde zincire vurulur. kendilerini başkalarının efendisi sananlar, gerçekten onlardan daha büyük kölelerdir.” hele hele:)
  
  emile veya eğitim üzerine: pedagoji eğitimi ve felsefesi ile ilgilenenler için bonus kitap. kitap, kant'a günlük öğleden sonra yürüyüşünü unutturmasıyla ünlüdür. (yani şehir efsanesi olabilir bilemiyorum.)
  
  "gerçek anlamıyla bir demokrasi hiçbir zaman var olmadı ve var olmayacak. büyük bir çoğunluğun yöneten ve daha azının yönetilen olduğu bir düzen doğal yasaya aykırıdır."
  
  5. tamam, artık felsefeyi yapıbozuma uğratalım: ludwig wittgenstein! tüm zamanların en karizmatik adamı. şimdi, önce ampiristleri, rasyonalistleri ve kant'ı ele almamız gerektiği ileri sürülebilir, ancak felsefenin tarihsel ilerlemesi mutlaka en iyi ilerleme olmadığı için ve özellikle kant, kırılması zor bir ceviz olarak bir üne sahip olduğundan witt için iyi bir sıra bu. felsefenin metafizikten arındırılması çok heyecan verici değil mi?
  
  tractatus logico-philosophicus. kitabın ismi bile ayrı bir karizma. en sevdiğim. okuması çok zor. bir cümleyi beş kez okuyup gene de anlamıyorsanız üzülmeyin herkes böyle :)modern mantığın icadından sonra ortaya çıkan, her şeye cevaplar sunan, ama yine de son cümleyle hepsini yok eden etkileyici bir mantıksal kibir çalışmasıdır.
  ben hayatımda böylesine bir ayar cümlesi görmedim, duymadım.
  (bkz: üzerine konuşulamayan konusunda susmalı)
  
  6. düzyazısının güzelliğiyle ayağa kalkmak ve insanlık durumuna ilişkin analizinin derinliğiyle çaresizlik çukurlarına atılmak ister misiniz?
  o zaman buyurun soren kierkegaard
  
  korku ve titreme: insan varoluşunun saçmalığını, güzelliğini ve dehşetini saflığı içinde ortaya koyan canım kitap. kierkegaard, ibrahim ve ishak'ın hikayesini şaşırtıcı bir keskinlikle yapıbozuma uğratıyor, etik ve dini, bilgi ve inancı bir çarpışma rotasına yerleştiriyor.
  
  kierkegaard'a doyamıyor musunuz? kierkegaard'ın öznelliğe övgüsü – “öznellik hakikattir” – ve onun felsefi geleneklerle, özellikle hegelcilik ve onun her şeyi silip süpüren nesnelciliğiyle ilgilidir.
  
  "felsefenin dediği doğru. hayat geriye doğru anlaşılır. ama burada bu cümleyi unutuyoruz: ileri doğru yaşanmalı"
  
  7. sırada , deneyciliğin şampiyonu david hume. o sadece güzel felsefe yazmakla kalmadı, aynı zamanda ampirizmi şüphecilikle ilgili ünlü sonucuna götürdü.
  
  (bkz: insan doğası üzerine bir inceleme)
  
  "insan akıllı bir yaratıktır; böyle olduğu için de uygun gıdasını bilimden alır; fakat insanın bilgisinin alanı öylesine dardır ki, bilimden aldığı besinlerden ancak çok az bir kısmı için ümitlenilebilir."
  
  8. deneyciliğin olduğu yerde, rasyonalizm yakındır ve bu yüzden sizi varlığıyla bizi kutsayan en müthiş rasyonalist spinoza'ya davet ediyorum.
  
  etik: bu kitap zor olabilir, ancak belirli temel öncüllerden başlayarak bir mantıksal hareketten diğerine ilerleyerek rasyonalist yöntemini gösteriyor.
  
  "mutluluk, erdemin ödülü değil erdemin kendisidir."
  
  9. immanuel kant: kendisi hakkında ya kantçı olunur ya da kanta karşı. ama onun adı anılmadan felsefe yapılamaz denilen adam. şimdiye kadar yazılmış muhtemelen en büyük felsefi esere geldik:
  (bkz: saf aklın eleştirisi)
  
  bu muazzam ve derin eser ve devrimci etik teorisi, felsefenin manzarasını sonsuza dek değiştirdi, asırlık düşmanların, ampirizm ve rasyonalizmin, gerçekçilik ve idealizmin siperlerini yıktı ve bunların barış içinde bir arada var olabileceğini gösterdi.
  
  "tanrıyla konuşmayı dilemek saçmadır. kavrayamadığımızla konuşamayız; ve tanrı’yı kavrayamayız; o’na sadece inanabiliriz. işte bu yüzden duacının davranışları özneldir."
  
  10. kantçı felsefe dönemi gerçekten de kısaydı ve birinci eleştiri'nin yayınlanmasından sadece 20 yıl sonra, yeni rüzgarlar alman felsefesini çok farklı bir yöne savurdu. kant sonrası alman felsefesinin şampiyonu hegel'e geçelim.
  
  ruhun fenomenolojisi: hegelci üç diyalektik yöntemi en iyi özetleyen bu çalışmadır: tez, antitez ve sentez.
  
  mantık bilimi: eleştirmenlerce beğenilen fenomenoloji'nin resmi devamı olan bu çalışma, hiçlik ve konsept gibi tuhaf karakterlerle karşılaşıyoruz.
  
  "sınırlamaların farkında olmak, şimdiden onların ötesinde olmaktır."
  
  11. kant-sonrası alman felsefesinin tümü hegel'inki gibi değildi ve işte burada tüm zamanların en düşündürücü filozoflarından birine felsefenin kötü çocuğu ve dünyanın her yerindeki genç emoların hayali: friedrich nietzsche.
  
  böyle buyurdu zerdüşt: faşist nazi hareketi tarafından yaygın olarak yanlış anlaşılan ve trajik bir şekilde yanlış kullanılan bireyciliğin daimi eseri.
  
  ecce homo. özgün bir filozofun tuhaf bir çalışması olan ecce homo, nietzsche'nin kendi öz değerlendirmesi. ironik işte insan!
  
  "en zalim hayvan insandır."
  
  12. şimdi felsefe tarihinin okunması gereken son büyük eserlerine gelirken, size bu listedeki en zor ve aynı zamanda tartışmalı filozoflardan biri olan martin heidegger'i sunuyorum:
  
  varlık ve zaman. varlık ve zaman üzerine iki bölümden oluşan kitap serisini hiç bitirmemiş olmasına rağmen, bu eser 20. yüzyıl felsefesinin merkez üssünde yer almakta, etki ve felsefi hünerde yalnızca wittgenstein'ın eserleriyle rekabet etmektedir. varlık ve zaman, modern varoluşçuluk ve fenomenolojinin en önemli eseridir. heidegger, insan varoluşunun kaygı ve korku gibi merkezi yönleri üzerine bir felsefe örer. her ikisi de zamansal doğamızdan doğar ve kendimiz ve dünyadaki yerimiz hakkında daha derin bir anlayış kazandığımız hermeneutik bir döngü fikrini geliştirir.
  
  "felsefe yolda olmaktır."^*
  
  not: eserleri zamansal bir düzende (çağ bazında) incelediğim bir entry ile devam edecektir. iyi okumalar. oluşturabilecek eserleri - ya da başka bir şeyi - hesaba katarak kendimce sıraladım. hadi bakalım!
  
  debe editi: okuyanlar ve beğenenlere teşekkürler. devamı niteliğindeki entry için (bkz: #129250324)