nevzat üstün

• hırsız hasan
  
  bir kere düşündü hasan
  iki kere düşündü hasan
  sonra develi'nin künye köyünden kalktı
  kayısı ağaçlarının çiçek açtığı bir günde
  yolun üstüne dikildi
  
  yolun üstünde hasan
  şehre doğru yürüyordu
  saati sordu kendi kendine
  cevap veremedi hasan
  
  meselâ beş olmalıydı saat
  saat beş olunca
  sabahın uyanma vaktiydi
  sabahın uyanma vaktinde
  yaşama elle tutulur gibiydi
  eh dedi hasan
  demek elimi uzatsam
  yaşamak
  bizim sarı öküz gibi geliverecek
  
  elini uzattı hasan
  yaşamak biraz öteye gitti
  biraz daha biraz daha
  derken
  yaşamak şehre indi
  durur muydu ya hasan
  o da şehre girdi
  yaşamak bir şehrin kapısını çaldı
  kapı açıldı
  hasan da kapıyı çaldı
  kapı duvar kesildi
  yaşamak yaşamak diye bağırdı hasan
  yirmisinde bir kadın pencereden baktı
  yaşamak nerde dedi hasan
  kadın dudağını büktü
  
  bir düşündü hasan,
  iki düşündü hasan,
  sonra kalktı kahveye gitti
  akşama kadar kâğıt oynadı
  sabahın uyuma vakti geldi
  ortalık karardı
  ortalık kararınca
  hasan o eve gitti
  yaşamak dedi yavaşça
  yaşamak
  sesi açıkta kaldı hasan'ın
  üşüdü
  hasan sesini aldı boşluktan
  hohladı ısıttı
  sonra koynuna koydu
  usulca duvara tırmandı
  damın kapısını açtı
  
  üçüncü kat
  ikinci kat
  birinci kat derken
  yaşamanın olduğu yere vardı
  elini uzattı hasan
  yaşamak biraz öteye gitti
  biraz daha biraz daha derken
  ayağı bir halıya takıldı
  ondan sonrasını bilmiyor hasan
  vurdular eline kelepçeyi
  candarmalarda insaf ne gezer
  koydular hasan'ı mapusaneye
  hasan dışarı baktı
  yaşamak duvarın dibindeydi
  elini uzattı hasan
  yaşamak biraz öteye gitti
  
  nevzat üstün