9 entry daha
  • çocukluğumun en büyük özlemi,en popüler zamanında arkadaşlarımın elinde ikişer,üçer olmasına rağmen anneme bir türlü aldıramadığım özendiğim varlık.anneme her dediğimde, "ben eğitimciyim,bunlar senin psikolojini olumlu yönde etkilemez,çok oyun oynamak istiyorsan git bebeklerinle oyna;hem eşşek kadar oldun,ders çalış,bunlar zaman kaybı" der idi.
    ben de arkadaşlarımın getirip bana göstermeleriyle bu özlemimi geçirirdim;hatta arkadaşım bu kadar üzüldüğümü görüp bebeğimin adını senin adından koydum,bak çok küçük daha;sen merak etme ben ona iyi bakacağım demişti de toplam 1 ay boyunca okulda görüşmelerimiz yetmedi,ev telefonuyla bebeğin durumunu sormuştum.
    eee sonrasında ne oldu,arkadaşım bana küs olduğu bir an bebeği öldürüp(hain resetlemiş), başka bir bebek koymuş yerine.
    sonrasından edit: tabii ki bir daha barışmadım,ayrıca öldü diye oturup 2 gün boyunca ağladım.neymiş anneler her zaman doğru söylermiş.
137 entry daha
hesabın var mı? giriş yap