rene clair

• sessiz sinema çağına zeka, incelik, mizah ve zevkli bir entelektüellik katmış unutulmaz fransız sürrealist yönetmen. clair filmlerini izlediğimde o kendine ait sinematografik evreni o kadar titizlikle harmanlar ki hayran olmamak elde değil.
  
  esasında clair'in kariyerinin zirvesi, sessiz filmden sese geçiş dönemiydi. dönemin diğer büyük yönetmenleri 20'lerin sonlarında ve 30'ların başlarında bu geçiş hamlesini başarıyla gerçekleştirdiler fakat örneğin hitchcock hala o zamanlar sinema zanaatını mükemmelleştirmemişti, chaplin ise bu geçisi sürekli erteleme ihtiyacı hissetmiştir.
  
  clair, filmlerine ses eklerken aynı zamanda tutarlı bir kalite ve stil tutmayı da başarmıştır. özellikle kelimelerin ve resimlerin, bilgileri beceriksizce kopyalayacak şekilde birbirine bağlanmasına gerek olmadığını ve aslında olmaması gerektiğini gösterir bizlere.
  
  nitekim ki bir filmde diyaloglar her zaman duyulabilir olmak zorunda değildir ve sesli bir resim olarak tanımladığımız sinema da bile sessizlik her şeyi açıklamaya yeter de artar bile.
  
  sous les toits de parisle million a nous la liberte ve quatorze juillet
  
  mutlaka izlenesi clair filmleridir.