31 entry daha
  • bu yapıyı örneklemek gerekirse;
    yer:yeşilköy
    zaman: 70 li yıllar, ilkokula başlanmamış daha.
    ortam: laik, şehirli, eğitimli anne ve baba ocağı

    babam anneme sıkı bir yumruk atıp yere yıktıktan sonra, halının üzerinde yatar vaziyette bırakıp, beni de elimden tutup akraba ziyaretine götürmek üzere kapıdan çıkmıştır. ben tabi ki, korkudan faltaşı gibi açılmış gözlerimle ağlamayı bile beceremeyen bir halde robot gibi yürümekteyimdir. elimi kurtardığım anda eve, anneme bakmaya gideceğimi bildiği için elimi sıkı sıkı tutmuştur.
    o sırada komşu teyze camdan bağırır. "nereye gidiyorsunuz xx bey? xx hanım yok mu?"
    babamın palavrası hazırdır. "gelmek istemedi. yatıyo evde. üşütmüş heralde biraz."
    beni çekiştirerek uzaklaştırır ve tembihler. "bak kızım. ben yalan söyledim ama mecbur kaldım. sen sakın yalan söyleme olur mu? yalan kötü şeydir."

    karşınızda türk aile yapısı.
385 entry daha
hesabın var mı? giriş yap