hüzün

• anne babanin kucagindan uzakta olmaktir; tarcin kokusu duyunca gozlerinizin dolmasi, evi hatirlamak icin dinledginiz muzigin tahammul edilemez hale gelmesidir. 'bizim hane halki bilmedigim bir sokakta gormedigim bir evde oturuyor' dizelerini okuyunca boyle birsey olmamasina ragmen icinizin burkulmasidir. gun gelecek benim memleketim de alnimin cizgilerinde kalacak sadece diye korkmak, korktugunuzdan utanmaktir. korkunuzu arkadaslariniza gosterdiginizde size kizmalarini ve sizinle dalga gecmelerini telefonda sessiz karsilamaniz, gizliden gozlerinizin dolmasidir. evden gonderilen paketten cikan miniminicik notta babanin elyazisiyla yazilmis 'hasretinden prangalar eskidi' kelimelerini gormek, ne yapacagini bilemeyip o minik kagit parcasini koklamaktir. havaalaninda burnunuzu babanizin boynuna gommek, son dakika sacinizi oksatmaktir, babanizin size 'sen gidince kolum kanadim kirik gibi oluyorum’ demesidir, buna ragmen gitmenizdir. kocaman insan oldugunuz halde uzakta eksik oldugunuzu ve olacaginizi anladiginiz andir huzun. beklemektir bir de. cok beklemek.