respite on the spitalfields

• albümü oturup alıcı kulağıyla tekrar çevirmeye basladığımda farkettiğim, en sona saklanmış şaheser ballad. tevellüt balladlardan bezmeye yetecek kadar eski, lakin bu öyle böyle değil, gayet zekice, ve bence albümün en iyisi.
  
  şarkı tears for fears gibi açılıyor, the church ya da echo & the bunnymen gibi devam ederken konuya scorpions dahil oluyor. cayır cayır sololar derken key change'ler^* uçuşmaya başlıyor. tam bir eurovision şarkısına dönecekken finalde albümün açılışı imperium'a selam çakıp tadında bitiyor.
  
  bu nasıl formül ulan allahsızlar !
  
  80'lerin pop/rock müziğinden göstere göstere beslenen, nerelere koyacağımı hala bilemediğim bir ghost gerçeği var, neabıcaz bilemiyorum.