doğan tılıç

• birgun de yazar.
  ergenekon sorulari makalesi:
  
  ergenekon iddianamesi nihayet herkesin elinin altında. internette bir “tık” mesafede. 2.500 sayfayı okuyacak zamanı, sabrı, ilgisi olanlar devasa bir dehşet senaryosunun sayfaları arasında dolaşabilirler.
  
  şu günlerde içinde bulunduğum durum böyle bir okumaya olanak tanımıyor. iddianameyi ancak gazetelerdeki özetlerin elverdiği ölçüde biliyorum. bu da ciddi değerlendirmeler için yeterli değil.
  
  ancak, iddianamenin özellikle giriş bölümlerinde söylenenlerin bu ülkede sosyalist solun yıllarca dillendirdiği “derin devlet” analizleriyle benzeştiği, iddiaların ciddiye alınması gerektiği söylenebilir.
  
  bu noktada, ergenekon ve darbe tartışmaları üzerinden soyalist solu hedef tahtasına oturtan tartışmalar nedeniyle de, iddianame üzerine dikkatle eğilmemiz gerekiyor. bu bir gazetecinin, bir köşe yazarının kolaylıkla yapabileceği bir iş değil. sosyalistlerin, belki ortak bir komisyon oluşturarak, uzmanlardan bir ekip kurarak, her cümleyi eleştirel aklın süzgecinden geçirerek didiklemesi gerekiyor iddianameyi. tarihsel bir sorumluluk bu, çünkü 2500 sayfalık iddianamede sosyalistlerin tarihine de dokununan çok şey var.
  
  iddialar önemli. vahim. neredeyse geçmişin karanlık kanlı olaylarının tümünün çıktığı ele işaret ediyor. peki, ne ölçüde sağlam delillere dayanıyor? işte bu noktada kuşkum büyük. telefon “geyikleri”nin, gazete yazılarının ötesinde ciddi delillere ulaşılamaz ve yıllarca süren bir yargılama sonucunda iddinamede adı geçen sanıklardan bazılarının mahkum edilmesiyle dosya kapanırsa, “derin devlet” ortadan kalkmış, onun etrafındaki soru işaretlerinin tümü yanıtlanmış mı olacak? hayır, belki tam tersi!
  
  şimdi, bu yargılama sürecinde, darbeye karşı olmak adına birşey yapılabilecekse, delici bir akıl yürütmeyi devreye sokmak ve ortaya soruşturmayı derinleştirici yeni yeni sorular atabilmek gerek.
  
  islamcı ve liberal çevrelerin, iddianame ve operasyonu bir “demokrasi devrimi” olarak şişirirken, kocaman bir balonun gölgesinde asıl “derin meseleler”in gizlenmesine hizmet etmelerine izin verilmemeli.
  
  iddianame 2500 sayfa boyunca bir dehşet örgütünden söz ediyor ama o örgütün liderinin, “1 numara”nın kim olduğuna ilişkin bir tanığın verdiği “eşgal”den başka birşey yok. iddianame, pek çok iddia sıralarken, bir de karar açıklıyor: “örgütün mit’le ve tsk ile bağlantısı yoktur!”
  
  bu noktada sosyalistlerin “derin devlet” analizlerinden ciddi bir kopuş var. akla; bugüne kadar yaşanan çok sayıda karanlık ve hukuk dışı olaydan resmi yapıları uzak tutma çabası mı var sorusu geliyor. bir yandan pkk, hizbullah, dev-sol, mafya, tit, kemalistler, ip aynı kumanda merkezinden yönetiliyor gibi gösterir ve herşeye ilişkin derin bir kuşku yaratılırken, öte yanda köklere uzanmaktan adeta özenle uzak duruluyor.
  
  zaman’dan mümtazer türköne ergenekon operasyonuyla koca bir kayanın yerinden oynatıldığına ve her türlü “haşerat”ı temizleme fırsatına dönüştüğüne öyle iman etmiş ki “yılanlar çıyanlar, akrepler, solucanlar panik içinde sağa sola koşuşuyorlar. onları koruyan koca kaya kütlesi kalkınca artık herbirini teker teker ayağınızla ezebilirsiniz” diye yazıyor.
  
  yeni şafak’ta kendisini “bir müslüman” olarak tanımlayan yusuf kaplan da bu dilden dehşete düştüğünü söylüyordu dün. sonra da, “bir fitne ve fesat şebekesinin çökertilmesi”ni takdirle karşıladığını ama “fena halde dolmuşa bindirildiği hissini” taşıdığını belirtip önemli soruları soruyordu: abd’nin 50 yıldır kullandığı ama artık işi biten bir yapı, abd için küresel ölçekte daha kullanışlı başka bir şebekeyle değiştirilmek mi isteniyor? dünya sisteminin lordu abd tarafından dünya sisteminin çıkarlarını daha iyi koruyup kollayacak, üstelik islami kaygıları önceleyen bir ‘ekip”e mi havale ediliyor işler? birileri türkiye’yi sahibi aynı olan bir dolmuştan indirip bir başka dolmuşa mı bindiriyor?
  
  şimdi, sorular sorma zamanı. iddianameyi didik didik edip, eleştirel aklın süzgecinden geçirerek, boş verilmesine değil, derine, en derine inilebilmesine hizmet edecek sorular sorma zamanı...