the oxford murders

• matematik seven anlayan bir insan için, davinci'nin sifresi kitabindan öteye bir keyif veren filmdir.. sahsen ben fibonacci sayilari ile, ne bileyim efendim pisagor ile, oklid ile, guy hawkes ve mahmut tuncer ile inanilmaz keyif aldim.. ama yine de olabilecekken olmamis, hep bir sekilde eksik kalmis bir film..
  
  misal veriyorum, filmdeki ideoloji aslinda cok saglam. yani ölmek üzere olan insanlarin, ölmelerine bakilmasi ama onlarin hic bir sekilde yasayanlara, yaşama sansi olanlara yardim etmemeleri.. özünde organ bagisi fikri üzerine süpper bir güzelleme var. ama alti cizilmemis, ama doldurulmamis..
  
  filmde onlarca, hatta yüzlerce sahane gonderme varken, bunlarin hic birinin bir sekilde, (mesela v for vendettada oldugu gibi) konuyla bagdastirilamamasi eksik olmus.. v for vendetta'da kücük ayrintilarin filmde etkin olarak kullanilmasi ne kadar sahaneyse, bu filmdeki büyük ayrintilarin filmde kullanilmasi o kadar dandik olmus..
  
  mesela bas kahramanimiz ile filmdeki bi kadin sevisiyor.. "eh güzel gogusler" demenizle kaliyorsunuz.. sahsen ben filmdeki her olayin bir sekilde boş olmamasi gerektigine inanan biri olarak boyle sahnelere tav oldum filmde.. yani sevistiniz, ama amaciniz ne? yok.. cok kudurduk ondan sevistik..
  
  bununla beraber cekimler cok hoşuma gitti.. gorsel bir adam olmasam da oxford meydaninda hiç kesilmeden yapilan 5 dakikalik cekim sahane ötesi bir çekimdi.. kendimi bir an e r izliyormusum gibi hissettim.
  
  velhasil on üzerinden 6.4 ü anca hakedecek bir film.