uçmağa varmak

• uçmağa varmak semavi dinlerin 'cennetine gitmek' ve sınırları çizilmiş-tasvir edilmiş sabit bir mekanda sonsuz sefaya dalma haline girmek demek değildir... semavi dinlere göre cennete gitmek kavramı neyse, uçmağa varmak eylemi de şaman adetleri üstünden ona benzetilebilir; kısacası, ikisi de 'iyi son'dur ama içerikleri bambaşka, birbirleriyle alakaları yok.
  
  burda kafa karıştıran uçmağ'ın bir mekan gibi düşünülmesi; varmak fiiliyle de o mekana ulaşmak anlamının çıktığının zannedilmesi. tabii bunun en belirgin sebebi de, türklerin aslında uzun süre (sabit ve net bir cennet tasvirine sahip olan) islam'ın ve şamanizmin birleşkesini yaşaması (diye düşünüyorum) zira "mekanı cennet olsun" yerine, "mekanı uçmağ olsun" tabiri sık kullanılıyor. anadolu türkleri islam'la şaman adetlerini karıştırmış ve uçmayı, cennete gitmek şekline dönüştürmüştür. yoksa, uçmağ (veyahut uçmak) = cennet anlamına gelmiyor, yok öyle bir şey.
  
  uçmağa varmak, uçmaya geçme halidir; orta asya'da çoğu altay topraklarında, karabudundan ölen bir kişi için, 'öldü' yerine 'sunkar boldi' (sungur oldu, sungur olup uçtu) lafı kullanılmıştır.
  
  ayrıca şamanizmde iyi^* ve kötü^* sonun, hangi icraatları yapanların hangi sona ulaşacaklarının (semavi dinlerin masalcılarının sıktığı palavralar gibi) dünyaya benzeyen, dünyevi-çok belirgin tanımları yok... çünkü gidip de dönen yok. dolayısıyla şaman kurgusuna göre de kötü son var ama, oraya nasıl düşülür, tam bilmiyoruz.