hangi vatan sağolsun

• yazının tamamı(bir yerlerde dursun diye):
  
  pamuklara sarıp yetiştirdin çocuğunu. bebekken geceleri kalkıp
  ayakucunda nefesini yokladın, içinde her anne gibi hep bir garip
  korku, ya ölürse ...
  
  önce okul kapısında bekledin, sonra "arkadaşlarım dalga geçiyor"
  dedi, pencere önünde gözledin dönüşünü... 5 dakika gecikse ruhun
  sıkıldı hep, araba mı çarptı, biri mi sataştı, düştü dizi mi yarıldı.
  
  sonra büyüdü, "aman okusun" dedin, binbir zorlukla bir üniversiteye
  girdi, hiç bir şeyini eksik etmedin. evde, malda, mülkte değildi
  gözün. yemedin yedirdin, giymedin giydirdin. oğlunu üç kuruş "helal"
  maaşınla adam ettin.
  
  ve birgün askerlik geldi dayandı kapıya... senin gibilerin evladı
  nerelere giderse o da oralara gitti. otobüs terminalinde arkadaşları
  " en büyük asker bizim asker" diye omuzlarına aldığında bile için
  titredi. "aman düşeceksin oğlum, bir yerin incinecek, aman oğlum"
  
  o nöbetteyse sen de nöbette, operasyondaysa tetikdeydin. bebekken
  nasıl dinliyorsan öyle dinledin nefesini kilometrelerce öteden.
  içinde hep bir garip korku, ya ölürse...
  
  bir eylül günü kara haberi geldi oğlunun subaylar eşliğinde. sonra
  kameralar yığıldı kapının önüne.. haberi duyan geldi, duyan geldi...
  ertesi gün cenazede tanıdığın, tanımadığın bir sürü insanın önünde,
  için taş kesmiş, damarların koparılmışken, son bir kez saramadığın
  oğlunu buz gibi çerçevelenmiş bir resimde arıyorken, herkes senden
  aynı iki kelimeyi bekledi. sen demedin, diyemedin, "vatan sağolsun"
  diye.... "hakkımı helal etmiyorum" diye haykırdın, "etmiyorum,
  hakkımı helal etmiyorum"
  
  hakkını helal etmediğin kendi çocukları amerika'da okurken seninkini
  ateşe atanlardı.
  
  hakkını helal etmediğin senin oğlun çelik yeleksiz kimin eliyle
  beslendiği belli düşmana koşarken, uğruna savaşılan vatan toprağını
  pazarlıkla satanlardı.
  
  hakkını helal etmediğin "haram" yiyip "helal" üzerinden politika
  yapanlardı.
  
  şimdi "vatan sağolsun" demeni bekliyorlar senden. yarın lübnan'da
  muhtemelen üzerinde "made in usa" yazan bir kurşunla "yanlışlıkla"
  öldürülen bir başka evladın annesinden de aynı şeyi bekleyecekler.
  sen oğlunun hasretinden bayram sabahları şehitlikteki taş mermerleri
  severken, onlar havaalanında amerika'dan dönen oğullarını
  bekleyecekler. akşam haberlerinde onların oğullarının açtığı
  pastörize yumurta fabrikalarını göreceksin. onların oğulları amerikan
  bankalarında çalışacak. onların oğullarının yaptığı ölümlü trafik
  kazaları usta ellerce örtbas edilecek. sen hergün taş keseceksin,
  biraz daha, biraz daha...
  
  analar uyanıyor, anaların isyanından korkun beyler.
  siz ki hak üzerinden politika yaparsınız hep, anaların haklarını
  helal etmemesinden korkun, hiçbirşeyden korkmadığınz kadar.
  
  çünkü artık inanmıyorlar size. sizin vatan bildiğinizle onların vatan
  bildiği aynı değil, biliyorlar. ve artık yüksek sesle soruyorlar.
  hangi vatan sağolsun, sizinki mi, bizimki mi?
  
  siz ki kanundan, kuraldan, halktan, haramdan korkmazsınız. ama
  anaların isyanından korkun.
  
  onlar ki riksos otel'de bir gecelik konaklamanın bir çelik yelekten
  daha pahalı olduğunu bilirler. teşvikiye camii'nden hiç şehit
  cenazesi çıkmadığını bildikleri gibi...
  
  onlar ki lübnan'a neden asker göndermek istediğinizi de bilirler,
  vatana ihanetin ne olduğunu bildikleri gibi....
  
  onlar ki sıksan şüheda fışkıracak toprak için yıllarca oğullarını
  başlarına kına yakıp yolladılar askere. artık "vatan sağolsun"
  diyemiyorlarsa bir bildikleri vardır.