gecenin öteki yüzü

• yarim yamalak hatirladigim, asla tam olarak izleyemedigim, cok kaliteli bir trt dizisi. tek bir piyanoyla kaydedilmis harika bir muzigi vardi, sadece bir kac kere duymus olmama ragmen beynime kazinmisti. yillarca evdeki orgumda calip durdum huzunlenmek istedigim zamanlarda. bin sukurler olsun ki zuhal olcay yillar sonra "ihanet" albumunde bizlere (hicbir yerde bulamadigimiz) bu sarkiyi armagan etti. dizinin bir bolumunun sonunda, hic unutamadigim soyle bir sahne vardir:
  
  zuhal olcay gecenin gec bir vaktinde eve doner, kizi iceride uyuyordur. oturma odasina yurur, olanca yorgunluguyla bir sallanan sandalyeye oturur. gozlerinden iki damla ya$ suzulur. o zarif elleriyle gozundeki ya$lari siler. ardindan islanmis parmaklarina bakarak soyle mirildanir: "gozyaslarim... ve ben"
  
  ve goruntu donar, piyano baslar...