ingrid bergman

• casablanca'da, curtiz'in kamerası bergman'ın yüzünü uzaktan çektiğinde, "bir çeşit acıölçer [mensura curarum], işte benim benim yüzüm` : lichtenberg`" hissiyatına kapılırız, yakın plan çekince ise masum ve terbiyeli, şehvetli ancak uysal bir kadın yüzü pelikülde belirir.
  bergman'ın yüzünün her yakın plan çekimi rick'in gözünden görmemiz demek bergman'ı. çünkü rick'de öyle görür onu; kamera, bergman'ın yüzüne yaklaştıkça rick'in gözü olur adeta yani...
  
  yedi yıl sonra bergman, roberto rosselini'den nikah dışı çocuk sahibi olunca, o ana kadar amerikan medyası tarafından ideal bir eş ve anne olarak gösterilmekten kıyasıya eleştirilen kişiye dönüşür. hatta bergman'ın rosselini ile yaptığı stromboli filmi, marlyand'deki bir meclis üyesi tarafından kınanan bir bildiri ile protesto edilmiştir.[*]
  
  [*] psikiyatri ve sinema, glen o. gabbard, krin gabbard, okuyanus yayınları, 2001