anneanne deyince akla ilk gelen şey

• ayrımcılık.oğlunun çocuklarıyla,kızının çocuklarının yani bizlerin arasında yaptığı ayrım ve bu duruma dedemi de ortak etmesi.
  
  daha genç olduğu zamanlarda bu ayrımı belli etmeden ustaca yapabiliyordu.yaşlandıkça şuur ve bilinç denilen şey etkisini kaybettiği için gizleyemeden,alelade bir şekilde gözümüze soka soka bu ayrımı yapmaya devam ediyor.
  
  onlarla ilgili bir durum olduğunda kendi canından birini savunur gibi canla başla mücadele ederken bizim için sanki dışarıdan biriymiş gibi öylece karşıdan izler.
  
  onlar için el pençe olup her türlü hizmeti gösterirken onlar da kendine hizmet ettirmeyi zevkle karşılarken onların ardından hasta olduğunda da bakması için aradığı kişiler bizler oluruz.aynı şey mal paylaşımında da oldu,olmaya da devam ediyor.
  
  canım kanım dediğim,yaşından dolayı hiçbirşeye kıyamadığım insan beni rahat bir şekilde üzerken umrunda bile olmuyor.zor bir dönemim de kafam dağılsın diye yanlarına gittiğimde yediğim yemeği,ekmeği çok gördüler bana.2 gün evlerinde birşey yemeden durdum,2 günün sonunda kaçtım.üstüne üstlük işsiz kaldığım zamanda dedemle birlikte bu durumumdan kuzenlerimin yanında beni aşağılaması da cabası.kaç yaşında olursan ol bazı şeyler unutulmuyor.kin değil bu kırgınlık.başkalarının yanında da öyle bir role bürünür ki sanırsın tontiş,tatlış,dünyanın en iyi insanı ama ben bilirim sahteliğini.bu yazdıklarım en basiti…
  
  ben de diyorum ki,kaç yaşında olursa olsun bunları yapmaya aklı eriyorsa beni üzmekte beis görmüyorsa kimin peşinde koşarken hasta olduysan git sana onlar baksın.
  
  yaptıklarını yüzüne vurduğunda da asla kabul etmiyor.herşeyin en doğrusunu ve en iyisini kendi bildiğini iddia ediyor.öyle gaddar biri değilim ama sabır da bir yere kadar, laf anlamazlığı insanı öyle bir raddeye getiriyor ki ne halin varsa gör dedirtiyor kendine zorla.