yaşamın gerçekleri

• en yakın arkadaş kavramının gerçek olmaması.
  
  aylarca tamamen gerçek anlamda yemeyip içmeyip, istisnasız her konuda, maddi manevi götünü toplasanız bile, 3 gün kendi hayatınıza dönüp "beklenmedik" sorunlarınızla ilgilenmek zorunda kalınca sizin ayağa kalkma hızınızı hazmedemez.
  
  sizden nefret eder.
  
  sizi teselli etmeye geldiğini sanıp yeni planlarınızı dinlerken bir anda ağzından salyalar akıtarak bağırmaya başlar, planlarınızı aşağılar, kendi yapamadığı için sizin işinizi bozar, hırsından parçalar, hakaret eder, bağırır, söver.
  
  siz ne olduğunu anlamazsınız bile önce. bozuk psikolojisini onca yardıma rağmen düzeltemeyişini sizi ayakta gördüğünde fark edip güçsüzlüğüyle ezilir.
  
  halbuki sizin yaptığınız en ufak bir gösteriş yoktur. zaten neden olsun ki.
  
  ilginç.
  
  kendi başarısız evliliğinden tutun, yapamadığı resimlere, ilgilenmediği çocuğuna, hatta aldığı kiloya kadar bomboş bir şekilde sizi suçlar.
  
  insanlığın görmeyi reddettiğim güncel ruh hastalığı olan aşağılık kompleksi ve bencillik en yakınıma kadar gelince gerçekten kusmak isteğimi bastırmak zor oluyor.
  
  çok yazık.
  
  siz de taze parçalanmış resminizi toplayıp çöpe atar, yeni bir kağıt çıkarır, kalemlerinizi alıp çizmeye yeniden başlarsınız.
  
  :) kayıp üstüne kayıp.
  
  görsel