geçer

• neyzen baba bu şiiri okurken
  ma'rifet mahkemesinde verilen hükme göre dedikten sonra şöyle bir güler, öyle devam eder:
  cennet iflas eder , efsane-i adem de geçer
  
  aslında bilen bilir ya, neyzen baba'nın şeriat, tarikat ve hakikat ile dörtlüğe başlaması tesadüf değildir. mevlana da mesnevi'nin 5. cildinde bu üçü arasında ilişkiyi gösterir ve şeriatten hakikate uzanan bir seyir çizse de lafı en nihayetinde marifete, marifette bulunmaya getirir ki lafın nasıl olup da oraya geldiğini anlamak belki de tasavvufta bir merhale, ermesi müşkil bir hikmettir. neyzen baba da bu şiirinde kendi üslubunca mevlana'nın sözünü yorumlar, marifeti insanın ederine karar veren bir mahkeme olarak tahayyül eder. buna ermiş olması bile neyzen baba'yı gözümde velilerin en yücelerinden yapmaya yeter....