o yıllarda henüz her hangi bir futbol takımına karşı bağlılık göstermeyen çocukların bir çoğunun galatasaraylı oldukları maçtır. maçın detayları ile ilgili kendi hafızamdan pek fazla şey hatırlamıyorum. fakat unutamadığım bir şey var ki, gece babam beni üşümemem için sıkıca giydirmiş ve sokaktaki kutlamalara çıkarmıştır. ikimiz birden söylemişizdir galatasaray marşlarını, "
re re re ra ra ra, galatasaray galatasaray cimbombom "... sıkıca sarılmıştır kalabalıkta bana, beraber sevinmişizdir. ve kulağıma yaklaşarak en büyük kim diye sorduğunda galatasarayın adını haykırmama sebep olmuştur.
hiç bi zaman unutmadım bu maçın bana yaşattığı sevinci, galatasaraylıydım artık. babamın aslanıydım.