hasan hüseyin korkmazgil

• aramizda bu cam bölme
  
  ayırmışlar seni benden
  aramızda cam bölme
  biliyorum ordasın sen
  şu camın arkasındasın
  şu incecik
  şu zavallı
  renkli camın ardındasın
  yapayalnızsın
  
  uzanmışsın soylu çıplaklığınla
  ama çıplak değilsin
  pembesin
  yeşilsin
  morsun
  kızılsın
  saçlarınla oynuyorsun durmadan
  sabah kesip kısa kısa
  akşam uzatıyorsun
  gözlerinle oynuyorsun durmadan
  gözyaşın değişmiyor
  gülüyorsun pencereden sokağa
  kuytuda ağlıyorsun
  bekliyorsun ağlayarak
  o mavi kuşu
  
  biliyorum
  biliyorsun dilini duvarların
  kapıların karanlığa kapanışını
  gece köpek seslerini yolcu uçaklarını
  filmin öbür yarını
  sonun ardını
  çiçekli balkonların gizli yanlızlığını
  aşkın kedi çığlığını ıslaklığını
  içkinin yasalara amansız düşmanlığını
  duyuyorsun
  biliyorum
  yaşıyorsun çırılçıplak
  ama işte ardındasın şu camın
  kozanın içindesin
  saçlarınla oynuyorsun durmadan
  gözlerini boyadıkça artıyor dalgınlığın
  bekliyorsun
  biliyorum
  bekliyorsun ağlayarak
  a mavi kuşu
  
  bense öbür yüzünde zavallı camın
  vangölü’nün karanlık sularını çılgınca
  çılgınca kulaçlıyorum kavuşmak için sana:
  -tamarraaaa
  ah tamarraaa
  güzel tamarraaa!
  
  bitmiyor su
  bitmiyor su
  kıyı kaçıyor
  çığlıklarım karışıyor karanlık dalgalara
  
  varıyorlar bizden sonra seninle bana
  anlıyorlar bizden sonra seninle beni
  sen bir avuç barut külü bir yanda
  ben bir avuç ateş külü bir yanda
  durur küller arasında yalnız ve uzak
  o incecik
  o zavallı
  cam bölme.....